Decl., Caput

 1     I    |           Quidam, cui erat filius caecus, quem heredem instituerat,
 2     I    |    cruentato. Accusant se invicem caecus et noverca.] ~
 3     I, 1 |           acta essent, ut fecisse caecus videretur. ~
 4     I, 3 |          facta aestimate: dicitur caecus sine rectore, sine duce
 5     I, 4 |      ducite. Dormiens senex, quem caecus percussor quaereret, excitatus
 6     I, 6 |         quem execreris, aspicias. Caecus miserior est, quam ut invisus
 7     I, 6 |       amor, cui renuntiant oculi. Caecus infelix patrem occidit?
 8     I, 6 |           alius est ordo votorum; caecus filius optat superstitem
 9     I, 7 | explicitum tam difficile facinus. Caecus parricidium cogitavit? Cum
10     I, 7 |          sunt ista, sed oculorum; caecus desperaret, etiamsi tam
11     I, 9 |          percussus est, homo quem caecus occidit? Te vero, si nihil
12     I, 10|           Sic ergo libravit manum caecus, ut ipsam protinus feriret
13     I, 11|      neque consilii iacentis, qui caecus explicare conetur facinus
14     I, 12|    integrum ubique vestigium est; caecus manus traxisset. Quaero
15     I, 14|         dixero: "gladium perdidit caecus, illae perpetua nocte clausae
16     I, 17|         cum praeteritis comparet, caecus coepit esse nunc primum,
17    II    |   cruentatum. accusant se invicem caecus et noverca. ~
18    II, 1 |   incredibilior sit in parricidio caecus, quam fuit cum videret.
19    II, 1 |         non potest, <ni>si patrem caecus occidit, tam inpudentem
20    II, 1 |          debilitatem probationes: caecus in parricidio non debet
21    II, 2 |         parricidium potuit facere caecus. ~Iuvenis iste, de quo summa
22    II, 3 |      prius infamaretur parricidii caecus. viso igitur hoc, quod sibi
23    II, 4 |      trepidationem, seu tacuisset caecus, seu negasset. adductus
24    II, 6 |          oculorum, cui praestabat caecus, ut viveret. misera ignorantia,
25    II, 8 |    hominem, quem dicitur potuisse caecus occidere. ~
26    II, 9 |         ministeria luminum sumus. caecus non irascitur, non odit,
27    II, 10|          heres maritum, an patrem caecus exheredatus occiderit. habeant
28    II, 11|   incredibile esset, ut videretur caecus parasse venenum; igitur
29    II, 12|          ipse facere non potuerit caecus, quis est iste, cui parricidii
30    II, 12|          quod neque odit novercam caecus, cui parricidium credit,
31    II, 13|        verba. venenum, quod tenet caecus, ipsius est, si illud excuset. ~
32    II, 16|           sceleris comparationem. caecus ignorat, ubi iaceat senex,
33    II, 16|          solum restat, ut ferias. caecus necesse est quietem patris
34    II, 17|       argumentum criminis nostri: caecus si nec venire nec reverti
35    II, 20|           fragor ille confuderit, caecus quoque inventus in limine
36    II, 21|         argumentum est, quam quod caecus exiluit et stetit! gravius
37    VI, 15|      reprimo. inter duos parentes [c]aecus adfectus est; exorabit qui