Decl., Caput

 1    II, 7 |      momenta rixantia; mutant cotidie domos et per amplexus lectulosque
 2    II, 10|      iuvenis favorem, ad quem cotidie laudatura civitas coit,
 3    II, 10|     quos vitiorum ardor, quos cotidie luxuria praecipitat. quo
 4    II, 10|      luxuria. hi nos in omnia cotidie vitia praecipitant: mirantur,
 5    IV, 8 |    oderunt oculi sui, cum quo cotidie properans anima rixatur?
 6    IV, 9 | mentemque referentium neminem cotidie vita non satiat.
 7    IV, 13|    umor ad ima demersus, unde cotidie superpositi caloris alimenta
 8     V, 7 |     natura, sanguis accipiant cotidie tamquam amicitiae nexum,
 9     V, 8 |  arrogans, impotens sum? nolo cotidie mereri, quicquid mihi deberi
10     V, 15|      visceribus immissa tabes cotidie aliquid ex homine praemittit
11     V, 16|  veteribus capitivis adiectus cotidie novus aliquis impatiens.
12    VI, 7 |     redemi. ~At illum interim cotidie situs carceris strangulat,
13    VI, 14|    quod, cum rerum necessitas cotidie nos dividat, si quaedam
14    VI, 16|     vidimus? [tenebrae] nempe cotidie nox oritur, et aequam temporum
15    VI, 18|      fremitus, tantumque mihi cotidie esse metuendum, quantum
16    VI, 18|    nihil tempestate minacius; cotidie naufragium optavi. nam mortem,
17  VIII, 22|      et in his vultibus illum cotidie putat videre pereuntem.
18    IX, 5 |    meae innocentiam, discebam cotidie scelus. haec tamen omnia
19     X, 14|      iterum iuvenis, ecce iam cotidie venit! Quid habeo, quod . . .
20   XII, 5 |        cum iam urgente inopia cotidie malum artius premeret, et
21   XII, 7 |   pascuis procumbit. crebrior cotidie interitus et latior strages,
22   XII, 14|     sidera intueri non audeo. cotidie felices mortuos clamo et
23   XII, 15|    mortis diem et tabescentem cotidie spiritum supervenientibus
24   XII, 17|    iam spirare tormentum est. cotidie vires deficiunt: iam non
25   XII, 18|      venti breviora fecerunt, cotidie spero, et sane prope est.
26  XIII, 8 |   victor insidet, cur iniusto cotidie iugo boum colla deterimus,
27  XIII, 9 |   sine damno meo perire, quod cotidie meum est? ~'At extra imperia
28   XIV, 5 |    qua ratione transcurrentia cotidie desideria teneantur, ne
29   XIV, 12|     necesse est consumar, quo cotidie vincor. quae putatis esse
30    XV, 9 |    laboribus substantia, quem cotidie poscit ultro rationem in
31  XVII, 6 |        non fecerit: tu unicum cotidie proturbare conaris e domo,
32  XVII, 11|  conatus adiuvatur deteriorum cotidie fecunda mortalitas, non
33  XVII, 13| mentem; quod te pater oderit, cotidie novum est. minus fortassis
34  XVII, 14|    non depono sordes, et mihi cotidie senex tamquam accusaturus
35 XVIII, 9 |      subrepit; speciosum suum cotidie videt, miratur, amplectitur.
36   XIX, 9 | nomina nostra respectum, quem cotidie necesse habebamus excusare