Decl., Caput

 1     I, 2 |   inveniri maritus sine uxore non posset. Tum <in> caede, in qua
 2     I, 5 |  reliquisse, quem suum negare non posset, deinde per totum parietem
 3     I, 8 |      neglegenter, sic ut subtrahi posset. Non illum conscientia trepida
 4     I, 11|           ita abire sine vestigio posset, totum parietem cruentabat
 5    II, 4 |           esse, quae parasset, ut posset deprehendi; igitur propere,
 6    II, 22|           ferrum, quod non tegere posset, non abscondere, et tamen
 7     V, 14|     supercresceret caritati, quod posset sacris nominibus accedere;
 8    VI, 19|           concretum, ut haec pati posset aequo animo. tu filium prima
 9    VI, 21|         obtulerit, sed ubi redimi posset. me miserum! dicendum est,
10   VII, 1 |       meum non occidisse, ut mihi posset indulgere tormenta! an hoc
11   VII, 9 |          de quo facilius constare posset scelere, <quam> quod non
12    IX, 8 |        quis crederet, si dubitari posset, inter duos amicos, quorum
13    IX, 10|           impenderem, quantum non posset te ignorante consumi (quae
14    IX, 11|   desiderio incensus affectus vix posset expleri, ut post infaustam
15    IX, 20|           voto captivitatis, quis posset alius quam qui paratus esset
16    IX, 21|         apud malignos interpretes posset videri vel spem secutus
17     X, 1 |         ille, quo fruebatur, mori posset. planctibus lacrimisque,
18     X, 2 |        sciebat, ubi lacrimas, ubi posset invenire singultus, a quo
19   XII, 6 |      venturo saltem anno prospici posset, non reliquimus, qui ararent,
20   XII, 12|       autem verebatur, ne absolvi posset crimen lege maius. ~Quid,
21   XII, 13|     calamitatium memoria? quae si posset excidere, non tamen narranda
22   XII, 22|          tu, ut auferri frumentum posset, effecisti. tantum habituri
23  XIII, 5 |         omnia tantum veneni, quod posset et divitis hortis satis
24   XIV, 3 |          quis amare, quantum quis posset odisse, seu mulier omnibus
25   XIV, 7 |        qua se totum humanum genus posset odisse. potes efficere,
26    XV, 2 |       abigi tamen conpescique non posset, movit mitissimam puellam
27    XV, 8 |        extorquet. o si quis odium posset omnium bibere vitiorum!
28  XVII, 4 |       patris inponerem, (nam quid posset inveniri, quo non me captantis
29  XVII, 6 |        speraverat, ut occidere me posset meo veneno. sed quatenus
30  XVII, 7 |           filio credat, nisi quem posset occidere. me quidem, pater,
31  XVII, 10|         moribus meis fuisse, quod posset esse suspectum, aestimemus,
32 XVIII, 3 |    aspiceret animo, quo quandoque posset occidere, fecit, ut notabilior
33   XIX, 1 | consumptus est. quicquid erumpere posset in proclamationem, parricidio
34   XIX, 3 |           dictus est dignus, quem posset etiam pater occidere. quid
35   XIX, 5 |       feceram, ne quid aut quaeri posset aut dici. iam vero quid