Decl., Caput

 1     I, 12|          cluditur telo, latet tota mortis invidia. Praeterea cum manus
 2    II, 18|      nostram ratio vitae rumpat an mortis: hominem, qui dormiens occiditur,
 3    IV    |           Qui causas <voluntariae> mortis in senatu non reddiderit,
 4    IV    |          reddit causas voluntariae mortis. pater contradicit. ~
 5    IV, 6 |           in advocationem [sacrae] mortis adducam. relaturum me putatis
 6    IV, 9 |          lex placida, mitis causas mortis reddi voluit, non aestimari. ~
 7    IV, 9 |     respondere quaerentibus causas mortis interrogatus, at ego difficilius
 8    VI, 1 |           singularis exempli causa mortis fui, et, tam pretiosa redemptus
 9  VIII, 19|    servorum repente mutata sunt in mortis officia. detrahuntur trementibus
10  VIII, 19|      discindens animam in confinio mortis ac vitae librato dolore
11  VIII, 22|         inquit, 'tandem securitate mortis explicitus in aliquo <angulo>
12  VIII, 22|         conditorium cubiculum tuae mortis inrumpere nec supra carrissima
13    IX, 1 | sufficientis cibos, prorsus tantum mortis inpedimenta avara manu dederim.
14    IX, 6 |        harenam periturorum corpora mortis suae pompam duxerant. sedebat
15    IX, 6 |    fremebant ubique omnia apparatu mortis: hic ferrum acuebat, ille
16    IX, 7 |          numquam videnda in ultima mortis expectatione succurrerent
17    IX, 8 |       utrum vicarium mallem habere mortis an comitem. non vici. quid
18    IX, 21|           aliud emit quam honestae mortis conscientiam. transtulit
19     X, 7 |       torquentur, excogitator iste mortis alterius advocat, non ut
20    XI, 8 |   plenusque laetitiae! lucri facit mortis atrocitatem, quisquis laudatus
21    XI, 10|          quod in ipsa conparatione mortis non idem patientur liberi
22   XII, 15|   videbatur remedium non expectare mortis diem et tabescentem cotidie
23   XII, 18|         superest, nos in conspectu mortis stamus, nos legatum frumentumque
24   XII, 19|           19] tibi ergo tot civium mortis inputo, tibi stragem populi,
25   XII, 20|        commeatus post diem nostrae mortis applicarentur, non timuisti.
26   XII, 27|         nulla spes vitae superest, mortis suas abscondunt; iam morituri
27  XIII, 2 |        labore senectus, magna pars mortis, nihil mihi reliquit nisi
28    XV, 4 |          esse passa, quod invidiam mortis imitetur. veneficium voca
29    XV, 5 | cadaveribus ipsas in scelus armare mortis, fieri non potest, ut auctorem
30   XVI, 7 |         mihi supplicia, quod omnem mortis apparatum, mater, opponas;
31  XVII, 3 |      cedenti. non habet alium quam mortis exitum filius, qui nec reconciliari
32  XVII, 15|            tamen praecipue cum hoc mortis instrumento propria concordia
33  XVII, 16|          et rationem quoque homini mortis eripiet, si quis abstulerit
34  XVII, 17|          est, perit ille susceptae mortis ardor et utroque nos resolvit
35 XVIII, 15|        credis a matre sola? causas mortis illius reposcit sollicitudo