Decl., Caput

 1     I, 8 |         Nimirum illud in mentem venit, quia erat relicturus. Nam
 2    II, 22|        lassitudine calamitatium venit. caeco vero facile est etiam
 3    IV, 1 |      probationem: de parricidio venit, quod occidere me possum,
 4    IV, 7 |         aut interim nobis magna venit contra nominis huius potentiam
 5    IV, 20|          non retinere sufficio. venit ille nescioquis ardor, non
 6     V, 6 | alimenta paverunt. hinc et ille venit affectus, quod ignotis cadaveribus
 7    VI, 3 |                         3] ipse venit ad patrem, me remisit ad
 8    VI, 14|        crede, non contemptu tui venit in carcerem.
 9    VI, 23|      tamen infelicius, quam cum venit in terram. o quam grave
10   VII, 10|        torqueri non vis, ex hoc venit, quod neque occidisti. ~
11   VII, 10|         gratiae rebus ex nuntio venit. occidet alius te iubente,
12  VIII, 11|     servasses, numquam ex magno venit affectu incredibilia vel
13    IX, 10|         cara adulatio in crimen venit; cibaria senis, nempe unius,
14    IX, 22|        detraheret, induit sibi. venit in harenam homo nec sceleratus
15     X, 2 |       qui ne propter hoc quidem venit, ut queratur!' ~Misereor
16     X, 2 |        immitem patrem umbra non venit. sciebat, ubi lacrimas,
17     X, 7 |   veniet. numquam tamen tardius venit. miseram me, fili, proxima
18     X, 8 |         sentiret: ille, qui non venit, in quendam carcerem translatus
19     X, 14|       iuvenis, ecce iam cotidie venit! Quid habeo, quod . . .
20   XII, 4 |       vacuam possessionem fames venit. etiam si quid residui erat,
21   XII, 10|   istius patrocinia? confiteor, venit ad ultimum diem, adtulit
22   XII, 16|      dies, et plenis velis mors venit. festina, merita tua non
23   XII, 18|         frumentum, quia classis venit in portum. ita nos alienae
24   XII, 23| amisisti? frumentum certe totum venit in portum, nec laborasse,
25   XII, 23|         etiam novendialis tarde venit? quid, quod iam ego frumentum
26  XIII, 15|  ministerio totus fructus ultro venit. Adice quod cetera aut satis
27   XIV, 10|         est, unde gaudium, unde venit vitae tota laetitia. amor
28   XVI    |     iureiurando adstrictus est. venit iuvenis in civitatem; mater
29   XVI, 6 |         hominem, qui poenae non venit! nescis, quantum intellego,
30  XVII, 13|     meis, sed de patris moribus venit? frustra mihi exhortationes,
31 XVIII, 5 |  moribus suis; omnis in feminas venit maritorum praedicatione
32 XVIII, 15|   gravius odisse debes, quod et venit in forum, quod audaciam