Decl., Caput

 1    IV, 6 |     quod obiter optionis reddo rationem, quaeso, ne quis ideo me
 2    IV, 12|  futurorum incerta[m] tractare ratione[m] quam ad diversas persuasiones
 3     V, 1 |    praesenti iuvenis impietate rationem, et mihi crudelitas ista
 4     V, 6 |  necessitatibus meis adsignare rationem: periit quem redemi, reversus
 5     V, 9 |    alit, putatis reddere posse rationem, aestimate per fidem, quod
 6     V, 13|     difficultatium reddis ipse rationem. tu differris, luxuriosus
 7     V, 14|      patris, sed de calamitate rationem. ille eligit, qui recipit
 8     V, 14| quousque facti mei dissimulabo rationem? Aeger electus est. responde[te]
 9     V, 17|     elegerim, reddi a me posse rationem, cur hoc fecerim, putas?
10    VI, 2 |         uxor irascitur, reddat rationem, cur acceptis litteris meis
11    VI, 13|        crudelitas non accipiet rationem necessitatis, et cum semel
12    VI, 16|        erigit et fortunae suae rationem reddit, et praesertim in
13   VII, 9 |    habet nisi de sola ultione <rationem>? non invenit multa verba
14  VIII, 2 | saevissimi patris, quod ha<n>c ratione<m> credidit: de languente filio
15  VIII, 2 |       rem facere crudelem unam rationem habet, si ipse sanetur. ~
16  VIII, 6 |     communium liberorum debere rationem? placet ergo, mortales,
17  VIII, 14|     desperasse, numquam ex hoc rationem reddas, quod occideris. ~
18  VIII, 20|      et accipit de filii morte rationem. at mulier infelix clusis
19    IX, 10|    beneficia, nec videor vobis rationem posse reddere, quod mihi
20     X, 12|        fortasse; adeo quicquid rationem vincit, affectus est. nihil
21    XI, 7 |      se non putat solum debere rationem, et multi fiducia facimus
22   XII, 28|       tam longae morae exigite rationem. vobis dicat: 'duplum attuli',
23   XII, 28|  poenam videro, possum reddere rationem, quod vixi. ~
24   XIV, 2 |       contra animum futuramque rationem, ne, quod relinqueretur,
25    XV, 1 |       beneficii sui perdidisse rationem, nihilque gravius adficiat
26    XV, 9 |      quem cotidie poscit ultro rationem in dies <cibus> dimensus,
27    XV, 13|     iuvenis, admittis consilii rationem? quid agis, infelix, cur
28  XVII, 16|       sufficit, ut moreris, et rationem quoque homini mortis eripiet,
29   XIX, 5 | rumoris accendis; perdidi ergo rationem secreti mei. sic omnia feceram,
30   XIX, 12|        mulier, brevem veramque rationem, cur in quaestione iuvenis
31   XIX, 14|        scire me nego. egregiam rationem malignitatis: locuturus