Decl., Caput

 1     I, 17|        hic vero iuvenis, qui, si fortunae suae mala cum praeteritis
 2     V, 14|         hoc putas fuisse patris? fortunae est, qua capti pariter estis,
 3     V, 18|       miseris. gratias quin immo fortunae, gratias ago, quod adhuc
 4    VI, 8 |     perdere cupiat. detracta est fortunae invidia, quando suo quoque
 5    VI, 16|    defuerunt), nisi se erigit et fortunae suae rationem reddit, et
 6    IX, 1 |         omnia excogitantis in me fortunae violentia confiteor numquam
 7    IX, 1 |          totas advocemus in odia fortunae vires et unum egentem senem
 8    IX, 3 |           Verum enim, si placet, fortunae magis moribus dissedere
 9    IX, 5 |          sinus, non vicinum meae fortunae documentum prohibuit. minus
10    IX, 7 |         generis conscientia, cum fortunae conspicuus aliquando fulgor,
11    IX, 9 |         at ego, qui debebar illi fortunae, quem mors sibi destinaverat,
12    IX, 13| hominibus ex se ipsis nata sunt, fortunae accessissent. id quidem
13    IX, 15|      numini [et] stipem posuisse fortunae? si hoc crimen est, laudetur
14    IX, 16|          cum solum tam speciosae fortunae crederem fructum posse prodesse
15    IX, 17|        respicere, quantum in nos fortunae regnum sit, quam instabili
16    IX, 18|    destitutum; nonne contumeliam fortunae tuae facis, si hunc odisti
17    IX, 18|    mendico et gravissimae per se fortunae manui pondus imponere. age,
18    IX, 22|          haec tamen omnia ultima fortunae nomina, ut mihi detraheret,
19   XII, 7 |         nimia saturitate alienae fortunae cogitatio excidit, respice
20   XII, 15|         triste florentis quondam fortunae indicium laxi muri. quam
21   XII, 15|          sunt mala: primam famem fortunae inputo, ultimam tibi. moram
22   XII, 15|         direptio pecorum fuerint fortunae, fuerint anni, fuerint temporum;
23   XII, 21| sacramenta. si contigerit aequum fortunae iudicium, non meos tantum
24  XIII, 1 |          crudelitatis, in tantis fortunae viribus perniciosum inimicum,
25  XIII, 2 |        ab ambitu et omni maioris fortunae cupiditate constitui et,
26  XIII, 4 |          subito trepidum totoque fortunae suae strepitu circumstetisset, '
27  XIII, 13|         grave putabit sibi istud fortunae tuae pondus? nos si paucas
28   XIV, 2 |       vel satietas vel aetas vel fortunae suae fuit dimissura condicio,
29    XV, 2 |       igitur accusator hac prima fortunae suae conploratione decipiat,
30    XV, 7 |          iuvenis, invidiam, quam fortunae nostrae paulo ante faciebas.
31   XVI, 4 |          semper absentem. cui tu fortunae, quibus necessitatibus inicis