Decl., Caput

 1    VI, 4 |  commendavit amicis custodiam matris, substituit vici curae suae
 2    VI, 4 |     potuisset redimere oculos matris, qua pietate fuit, vicarios
 3    VI, 8 |       omnia non gemitus ullus matris, non lacrimae, non questus.
 4    VI, 22|       non erat satius lectulo matris incumbere et in huius ministeriis
 5  VIII, 1 |       plurimum infelicissimae matris adversis miserationis abstulerit,
 6  VIII, 2 |       alia est, alia condicio matris, quae medico non credidit,
 7  VIII, 4 |      ideoque parcimus auribus matris.
 8  VIII, 5 |   osculis et spiritu trepidae matris animamus, dum labentes oculi
 9  VIII, 8 |     curationis est culpa, non matris. ~Quid, quod filium occidit
10  VIII, 11|     amicos, non respiceres ad matris animum; non hanc primam
11  VIII, 22|    discurris, audi miserrimae matris iniquissimam conplorationem.
12     X, 6 |     audacius et propius et ad matris manus tamquam corpus accedens.
13     X, 7 |    nunc et putate vana fuisse matris solacia; filium ista si
14     X, 12| membra revocatus praebebat se matris oculis qualem non crederes
15     X, 19|   custos, aliquando preces et matris admitte. paciscere quantilibet,
16   XVI, 1 |      non darem miser pro luce matris, qui, ut illam viderem,
17   XVI, 4 |       pessima, iudices, causa matris est, in qua plurimum lex
18   XVI, 6 |  vicariae manus, fortior quam matris affectus. ~
19   XVI, 8 |       sine dubio adiecisti ad matris adfectus; oculos in media
20   XVI, 11|  Supervacuo igitur hoc vos in matris causa movet, quod caeca
21 XVIII, 3 |      hanc erga unicum optimae matris inpatientiam rigidus pater,
22 XVIII, 3 |      notabilior esset caritas matris. omnis igitur miserae sermo
23 XVIII, 7 |    occupavit adfectus, filius matris tota iactatio est. rogo,
24 XVIII, 9 |   visus, expugnare mentes; in matris aspectu coalescit infantia,
25 XVIII, 16|       tamen! par est huic rei matris integritas, ut mentiaris.
26 XVIII, 16|  crudelis; invenisti tormenta matris. ~
27   XIX, 2 |      ignoratione conscientiam matris, quae sufficit interrogare!
28   XIX, 4 |    Laudo, iudices, patientiam matris: cum et ipsa semper plurimum
29   XIX, 5 |       et aequum ius patris ac matris esse contendunt, quasi nesciant
30   XIX, 16| iuvenis occisi, ponat in sinu matris illas vestes, quibus ipsa