Decl., Caput

 1     I, 6 | Innocentia per gradus certos ab homine discedit, et, ne in maximis
 2     I, 7 |  deliberat, sufficit: sibi: cum homine expeditissimo loquitur.
 3    II, 5 |     impetraret noverca caeci ab homine, cui tam multa persuaserat,
 4    II, 9 |       nemo in incendio solos ex homine perdit oculos; tunc facies
 5    II, 12|        secretum: utere, mulier, homine, qui se commisit oculis
 6     V, 9 |  ossibus cutis, et, in fame sua homine consumpto, iam membra sine
 7     V, 15|        tabes cotidie aliquid ex homine praemittit in mortem, cum
 8     V, 16|       suspensa nisu velut victo homine sederunt. qualis erat ille
 9   VII, 2 |         alium, nec quicquam est homine infelicius, pro quo tormenta
10   VII, 4 |   iniquitas, quicquid de invito homine facias. vis scire, quid
11   VII, 11|  libertorumque dolor est occiso homine statim scire, quid facis,
12  VIII, 10|        non posse? quisquamne ab homine, qui adhuc loquitur, spirat,
13  VIII, 10|   omnium puto, quam ut spes pro homine tam longa quam vita sit.
14  VIII, 12|       est quicquid accipiunt ex homine gemini, dissimile quicquid
15  VIII, 13| exonerata vitalia altero rursus homine laxantur? breve fortassis
16  VIII, 17|        scire non possis nisi ex homine sanato. ~Quid, quod, etiam
17  VIII, 18|  vulnerum moras quantum ex toto homine convertitur clamore, gemitu!
18  VIII, 18|         vita consumitur, et cum homine, qui propter intellectum
19  VIII, 20|   contentum fuisse medicum toto homine discentem primo putatis
20   XII, 2 |        ora temeravimus, quod ab homine descivimus. non ut infelicem
21  XIII, 15|        nihil tamen possunt sine homine, et tantum coacta prosunt.
22   XIV, 4 |      iudices, non potest, virus homine firmius, mente constantius,
23    XV, 9 |        emisit. quantum amori in homine liceat, illi magis sciunt,
24    XV, 12|    senti, iuvenis, adfectu: pro homine, qui post odium queritur,
25   XVI, 10|     viderem, poenam meam altero homine implevi. scio, quo hoc amicus
26 XVIII, 6 |       et adfirmationem sumit ex homine quicquid non habet ex veritate.
27 XVIII, 9 |         filio matri nescio quid homine formosius. possit forsitan
28   XIX, 9 |     pater! nihil est infelicius homine, cui de unico suo mors sola
29   XIX, 12|          tamquam torqueretur ab homine, qui sciret.