Decl., Caput
1 II, 13| est et exquiritur, hanc saltem sibi praestabit dissimulationem,
2 II, 14| illud porrigit venenum, non saltem abdicatione dimittit; testamentum
3 II, 23| sed dura, miser, dura; saltem vive, dum vincas. decet
4 V, 12| quicquid offertur, dum hoc saltem feritati libet, antequam
5 V, 20| huius emorior. utinam hoc saltem misero fata praestarent,
6 V, 23| illius manes, cui nec hoc saltem contigit, ut te reverso,
7 VI, 9 | matresque miserae. tu vende saltem, quod sub Verre crudelissimum
8 VI, 10| obstent, si tamen angustus saltem detur accessus, per quem
9 VI, 14| feret, non succurret, ut hac saltem se calumnia defendat: 'non
10 VI, 20| discedere fas erit, nec cibos saltem petere aut alia usibus necessaria
11 VI, 21| causam suam intellegere, hoc saltem habebis, miserrime fili,
12 VII, 12| tortor interrogat, perfer saltem non credendi patientiam,
13 VIII, 14| avocat alia curatio? filios saltem committe vel matri; de fortuna
14 VIII, 18| languor emoritur. Differ saltem, pater, hanc crudelitatem;
15 VIII, 22| dolor est, quo transigi saltem cum oculis potest; <hic>
16 IX, 11| periculo numquam me post hoc saltem peregre dimitteres. Vix
17 IX, 18| hoc adversus inimicum tuum saltem optasti! si mehercules inexpiabiles
18 X, 4 | satiare, misera, satiare saltem memoria diei illius, quo
19 XII, 3 | patiamur te defendi, si absolvi saltem nos possumus. haec nunc,
20 XII, 4 | nulla super arentes campos saltem umbra nubium pependit. calidi
21 XII, 5 | frumenti vendidimus. utinam saltem nobis rudem victum silvae
22 XII, 6 | diripuimus et, ne venturo saltem anno prospici posset, non
23 XII, 17| nihil quisquam cognovit. saltem si scire licuisset, ubi
24 XII, 21| 21] refer nobis saltem iniuriam nostram, mitte
25 XII, 28| noxiam civitatem, si hoc saltem fas est, haustu aliquo ad
26 XII, 28| meo poena, et, ne morte saltem hos metus effugiam, occupant
27 XIII, 3 | iactu, tum, ne quid periculi saltem singulis esset, avidas longe
28 XV, 9 | cruciatum; sed amare te, pauper, saltem non pudet? homo, cui non
|