Decl., Caput
1 I | Accusant se invicem caecus et noverca.] ~
2 I, 2 | incredibilia solum advocat noverca testamentum, vultque illud
3 I, 3 | pater timuerat, numquam noverca obiecerat; palam positum
4 I, 4 | praeterea quicquam se ex his noverca sensisse, cum iuxta iaceret,
5 I, 7 | uterque vigilaverint? Quid, si noverca? "Age limen inveniam, cardinem
6 I, 7 | patrem, semel satis erit, nec noverca vigilabit; securus egrediar,
7 I, 11| indubitatum, sine errore quod noverca sequeretur usque ad cubiculum
8 I, 12| manus quod relinquebat? Noverca istud, noverca securis conposuit
9 I, 12| relinquebat? Noverca istud, noverca securis conposuit oculis,
10 I, 13| quanto certioribus argumentis noverca teneatur. Transeo illum
11 I, 16| relinque." Pater, qui filio sub noverca adsignat secretam domus
12 II | accusant se invicem caecus et noverca. ~
13 II, 4 | iudices, qua praeparatione noverca ad testamentum patris accesserit:
14 II, 5 | exheredationem quoque impetraret noverca caeci ab homine, cui tam
15 II, 6 | iuxta fuisse; excitari sola noverca non potuit illo loco, unde
16 II, 6 | misera debilitas, quod te noverca non sic potius decipere
17 II, 8 | quaeri, neque est, quod se noverca sexus occasione tueatur;
18 II, 11| occidere. ~Intellexit, iudices, noverca, quam incredibile esset,
19 II, 11| verba. secreto privignus et noverca de parricidio loquuntur;
20 II, 12| struitur quam sciat, an noverca promittat? nam quod vult
21 II, 13| venenum.' exiguum argumentum, noverca, de magna facilitate fecisti:
22 II, 13| qualem relinquas, a quo modo noverca digressa est, cuius ordinavit
23 II, 15| tenuit an suum venenum. noverca rem inter manus habet anxiam.
24 II, 15| universa castiget, et se noverca sensit unius tantum noctis
25 II, 16| credibilius est occisum senem, a noverca, quae prospexit, ut et alius
26 II, 21| ego te deprehendissem, noverca, vigilantem.' ~
27 VI, 2 | ignotus: non est filii mei noverca, sed mater -- o facinus,
28 VI, 10| perseverat esse filii sui noverca, ut hac crudelitate videatur
|