Decl., Caput
1 I, 4 | ictu explicuerit, quod fere vix etiam his contingere solet,
2 I, 7 | morae! Spatium ingens et vix metiendum. Caecitas inconsulta,
3 II, 16| facturo solae cogitationes, et vix tam multa pariter sciretis,
4 II, 23| sufficit? illud est, cui vix habere possit mortalitas
5 IV, 11| sanguine membra vacuata vix nitantur ad gressus, ut
6 IV, 18| quod, etiam cum factum est, vix creditur? falleris, si adversus
7 V, 16| ferro, cuius exsangues manus vix levia velamenta transferrent?
8 V, 16| gemitusque somnus, quem vix silentia sollicita praestarent?
9 V, 20| lacrimas, tandem spiritu vix in paucissima verba collecto '
10 VI, 8 | si fieri potest, et sane vix iam dinoscendam speciem
11 VII, 6 | quae finxeris, tunc, cum vix prodest et verum fateri,
12 VII, 7 | exanimisque perducitur, quem vix a genibus tortor abducit,
13 VIII, 8 | conatus gressusque labentem vix trahit impellitque longus
14 VIII, 19| ubi est <im>patientia, qua vix dimittitur cadaver in rogos,
15 VIII, 21| longissimae curationis! vix aegro misero licuit mori,
16 VIII, 21| aegro misero licuit mori, vix a cruciatibus suis anima
17 IX, 1 | meae fortuna defendit, quod vix ad sustinendum spiritum
18 IX, 11| revertor, unde ut venirem, vix optare potuisti; nulla adhuc
19 IX, 11| desiderio incensus affectus vix posset expleri, ut post
20 IX, 11| saltem peregre dimitteres. Vix salutatis laribus expellor,
21 IX, 20| per se ac saeculo nostro vix credibile, iudices; illud
22 X, 5 | funebri nigra facies nec vix bene cinere composito umbrae
23 XIII, 3 | circumiectus divitis ager vix tenuem ad gressus meos semitam
24 XIII, 12| qua pernicitate plerumque vix contactis floribus revolet
25 XV, 12| 12] vix mehercule contingere potest,
26 XVII, 12| de primo tenore nascendi vix in contrarium victa deflectunt
27 XVIII, 7 | nocentes suis quoque oculis vix fatentur, non servo, non
|