Decl., Caput
1 II, 3 | solvendo non esse. contenderim quin immo iuvenis fuisse consilium,
2 II, 5 | defendendum venenum. rem quin immo fecit eius, qui sciret
3 II, 6 | non deprecor, iudices, quin contra caecitatem non minus
4 II, 8 | cum habent causas virorum. quin immo, si interroges, facilius
5 II, 16| sit in potestate caeci, quin tanto se fateatur strepitu:
6 IV, 2 | aliud mori velle, ne facias. quin immo, si qua est fides,
7 IV, 5 | arma non rettuli; timui quin immo, ne mihi, dum revertor,
8 IV, 6 | sufficere potuissent. fidem quin immo vestram, si qua adhuc
9 IV, 18| vincit, si contempseris. ago quin immo gratias hoc solo nomine
10 V, 8 | pasceretur extraneus. vestrum quin immo crimen est, quod interdum
11 V, 18| 18] exaggero quin immo invidiam criminis mei:
12 V, 18| eligere de miseris. gratias quin immo fortunae, gratias ago,
13 VI, 13| Non puto fore dubium, quin ius in hac lege fuerit et
14 VII, 9 | velis, desinere torqueri. ~'Quin potius,' inquit, 'probas?'
15 IX, 1 | amici nocuimus quam inimici. quin ipsa prorogatae cotidiana
16 XI, 1 | creditis, debet occidi. hoc est quin immo, iudices, quod super
17 XIII, 4 | solito agmen effuderat. quin ipse spectator operis (praecipua
18 XIII, 14| iudices, quis dubitat, quin damnum ei sit imputandum,
19 XIII, 15| perierint de me bene meritae. quin ipsum leti genus addit indignationem:
20 XIV, 8 | est, ut libenter accipiat. quin immo cur non potius datur
21 XV, 13| nunc unam, pauper, odisti? quin potius, iuvenis, admittis
22 XVII, 5 | ille potius effudit; stetit quin immo intrepidus, adrogans
23 XVII, 14| nunc, iudices, universos quin immo mortales infelicissimus
24 XVII, 20| repromisi, nolo desperes. fruere quin immo ante suprema, ante
25 XIX, 2 | 2] novo quin immo fabulosoque secum inpatientiae
26 XIX, 11| nostram mors severa conposuit. quin immo recogitanti mihi totum
27 XIX, 14| indubitatumque perduxi. hoc est quin immo, propter quod ad mortem
|