Decl., Caput
1 II, 10| ad quem cotidie laudatura civitas coit, cui assident omnes
2 II, 15| credulum senem propinqui, ut civitas universa castiget, et se
3 IV, 6 | nemini umquam minus solvendo civitas fuit: praestiti, post quod
4 IX, 17| Tiberium Gracchum admirata civitas est Scipione in carcerem
5 XI, 1 | ultione, quam mihi debebat civitas tam liberi doloris, sed
6 XI, 3 | fidem veritatis aptavit. civitas deinde, cui accusator proditam
7 XI, 7 | persuadentium vires sunt, quicquid civitas facit, et quodcumque facit
8 XI, 7 | scire tuum esse, quicquid civitas fecit? gloriareris illo,
9 XII | DECLAMATIO MAIOR XII~Cum civitas fame laboraret, misit ad
10 XII, 1 | et bona fide ferarum esse civitas coeperat, hic primus nobis
11 XII, 4 | quid sit in causa, cur civitas opulenta quondam nihil frumenti,
12 XII, 6 | prodest? [expectare] alia civitas prior est, et sane religiosus
13 XII, 10| poteramus, sola est nostra civitas, quae fame perire non possit.
14 XII, 10| gratulemur, quod iam nulla civitas fame laborat. ~O si vires
15 XII, 11| mirari vos certum habeo, cum civitas tota consumpta sit, cum
16 XII, 13| deficientis speciem tota civitas habet, cavum macie caput
17 XII, 15| sternitur. exhausta est civitas et desolatae domus, triste
18 XII, 18| praetermittitur portus, nulla celebris civitas invisitata transitur. mentior?
19 XII, 19| quicquid in templis, quicquid civitas suum vocat, congerere parati
20 XII, 19| omnia licet eadem vicina civitas polliceatur, plus non potest.
21 XII, 26| inexpiabile nefas uno ore civitas fecit. poenis nostris iam
22 XVI, 6 | illud exclamet: 'filium meum civitas peregrina sollicitat; ut
23 XVIII, 11| incestum;' sed tu nega. 'civitas infamat;' tanto magis osculare
24 XVIII, 12| adsistant, quibus habere possit civitas fidem. praestare debes aut
25 XIX, 2 | pariter dileximus, quamdiu civitas de nobis hoc solum poterat
26 XIX, 8 | contentione verborum, sed ut civitas stupeat, ut erubescat.
27 XIX, 16| novissimis precibus a te, civitas, per liberos ~ferre coniuges
|