Decl., Caput
1 IV, 19| convictus, ne, quos porrexerim cibos, venena fiant. timeo eiusdem
2 V, 6 | te putas, iuvenis, patrem cibos et alimenta poscentem? quaerebam
3 V, 6 | sui quisque miseretur. sic cibos obsidio partitur, sic inopiam
4 V, 9 | ut tuis manibus porrigas cibos, ut consoleris, ut foveas;
5 V, 15| praemittit in mortem, cum cibos, haustus et omnia blandimenta
6 V, 16| tuam: tu quereris, quod cibos pirata non praestet; ille
7 V, 22| sum, iuvenis, ut velis. cibos me poscere putas? humeros,
8 VI, 19| praesentia fuit; adsidere enim, cibos ministrare, manum porrigere
9 VI, 20| discedere fas erit, nec cibos saltem petere aut alia usibus
10 VI, 22| sordidas ad accipiendos remisit cibos. tantum catenarum causa
11 VI, 24| miseris more supplex non cibos petam, non stipem; mendicabo
12 VIII, 7 | adhibeat fomenta, porrigat cibos. si quid impatientia, si
13 VIII, 21| oderat lucem: respuebat cibos, fastidiebat haustus et
14 IX, 1 | sustinendum spiritum sufficientis cibos, prorsus tantum mortis inpedimenta
15 IX, 2 | perseverat, ut porrectos egenti cibos mea fame rependat, expulsum
16 IX, 10| gladiatori, exiguam stipem et cibos semper petendos. quantulum
17 XII, 2 | vacat nobis lugere, iam cibos nostros efferimus, residua
18 XII, 3 | legatus es factus, nos interim cibos ex malis invenimus, et fames
19 XII, 3 | epulas et nefarios invenimus cibos, non putamus famem fuisse.
20 XII, 5 | traditos divinitus mitiores cibos contra famem obiecerunt,
21 XII, 14| habundantia. desideratos diu cibos avide haurimus et lassam
22 XII, 23| nunc me magis pudet, nunc cibos meos obiurgo; potui heri
23 XII, 26| terra destrictosque ramis cibos, quod aris altaria non inposuimus,
24 XII, 26| ignibus <homines hominibus> cibos. si quis mentitus est Cyclopas,
25 XII, 27| divina providentia mitiores cibos concessit, quibus sociare
26 XIII, 19| praesentissima medicina — nam quod ad cibos quidem pertinet, divites
27 XVI, 11| ego sic tenebar. accipere cibos, quos carnifex, quos tortor ~
|