Decl., Caput
1 II, 13| venenum. ~Neminem, iudices, credo mirari, quod iuvenis interrogatus,
2 IV, 1 | manus; et ego me parricidium credo facturum. plus quam responsum,
3 IV, 14| futura quasi vitam. haec credo, pater, terrori primis fuisse
4 IV, 16| populi consurget imperium. credo mehercules in illum natalem
5 IV, 18| tu non mereris ~scire, credo, ego utique nolle me scire~;
6 IV, 19| fieri non potest, et ego me credo facturum. quem tu mihi,
7 V, 17| afficitur, non languorem credo, sed impatientiam, desiderium,
8 V, 21| agebat ille, dum moreretur. credo mehercules hoc miserum dolore
9 VI, 11| contingunt, quae vera esse et credo miser et opto cito iturus
10 VII, 4 | poscantur! nemini, iudices, credo dubium legem, quae torqueri
11 VIII, 9 | dicturum me putas: 'non credo renuntiantibus, non accedo,
12 VIII, 9 | languentes'? ego vero medicis non credo sperantibus. aspicite maiorem
13 IX, 11| me redemit? saevus enim, credo, et impius et, quod maximum
14 X, 12| utor testimonio tuo? mago credo et vidisse te filium et
15 X, 15| itaque carminibus non satis credo; praefigamus omne tumuli
16 X, 16| colloquia sunt (et esse credo), non deest, qui iuveni
17 XI, 2 | vita. sed ego illum non credo mentiri, ego, qui scio,
18 XIII, 1 | 1] Credo ego, iudices, plerosque
19 XIII, 12| nunc vero quid quereris? credo, depopulatos agros eversosque
20 XIV, 8 | duco conplexus. inventas credo meretrices, ut esset aliquid,
21 XVII, 4 | pereuntis impleveram, quantum credo, lacrimis meis gemituque
22 XVII, 7 | parricidium fieri posse credo nisi meo veneno, facinus
23 XIX, 7 | difficiliorem quam silentii credo virtutem, adeoque promptissimo
24 XIX, 11| verecundiam tuam: timuisti, credo, ne, si in illo secreto
25 XIX, 16| testamento suprema verba non credo. et ego moriar in tormentis
|