Decl., Caput

 1     I, 1 |       malit quam adversis, neque pietatis neque conscientiae suae
 2    II, 1 |        cum in patrocinium summae pietatis affertur quicquid defenderet
 3    II, 2 | infelicissimos parentes perdidit pietatis aequalitas. ut deinde miserrimos
 4    II, 10|      parentes? faciet se pariter pietatis et sceleris exemplum? facilius
 5    II, 14|        non aliunde quam de damno pietatis affectus est. genus infirmissimae
 6    II, 23|   facilem. quantae, dii deaeque, pietatis audacia est ire rursus in
 7     V, 1 |    invidia, nec quicquid miserae pietatis inpatientia feci, querela
 8     V, 3 |       accipite, iudices, maiorem pietatis aequae probationem: filium
 9     V, 11|         patris adfectus sacra de pietatis contentione rixa; eum tantum
10     V, 14|       inter homines, quos natura pietatis aequavit, differentiam nisi
11     V, 22|         grave longumque supremae pietatis exigimus officium? non diu
12     V, 23|          quod solum ius paternae pietatis agnoscit, hic quoque rogemus.
13     V, 23|         sudorem. iungamus mutuae pietatis officia par flebile, par
14    VI, 21|     admoneor exemplo: in honorem pietatis etiam damnati sepeliuntur. ~
15  VIII, 2 |          facinus est eum maioris pietatis videri, qui de morte filii
16  VIII, 5 |      quid profecerint anxia vota pietatis, sollicitae preces. dum
17    IX, 21|         affirmo, promitto: cuius pietatis es, nemo te antecessisset.
18     X, 3 |       officia praeterita debitae pietatis agitare, illo ipso languore,
19   XVI, 1 |         quotiens tamen universam pietatis meae conscientiam intueor,
20   XVI, 5 |        liberorum, mihi neglectae pietatis minatur invidiam? bone Iuppiter,
21  XVII, 2 |  accusator et reus, nec nos modo pietatis eversae recens adseruit
22  XVII, 8 |         querendi, multa paternae pietatis abstulerit infirmitas; quid
23 XVIII, 9 |  miseratio. non inpedit <s>acrae pietatis animum deformitas, pulchritudo
24 XVIII, 14|   paterni nominis religio, omnis pietatis sublata reverentia. si hoc