Decl., Caput
1 II, 19| telorum mortium pertulere patientiam. quanto facilius simulare
2 IV, 7 | timere mortem. non habent patientiam nec iustae orbitatis, et
3 IV, 19| laborem, quam asperam exigis patientiam! horreo oscula tua, ne seniles
4 IV, 22| parricidae. praesta mihi patientiam, qua me modo bello credidisti.
5 V, 8 | necessitate servitutem, patientiam. non tamquam pater alitur,
6 VII, 8 | veritati tantum praesto patientiam, exigo quaestionem, in qua
7 VII, 11| non habes in meo dolore patientiam. rogo, quid aliud faceret
8 VII, 12| perfer saltem non credendi patientiam, cum ego me vidisse proclamem,
9 VIII, 1 | totius orbitatis redacta patientiam iam non sit unius salute
10 VIII, 4 | liberorum rigidam nimiamque patientiam et hominem in filiorum languore
11 VIII, 6 | iniurias, ut nolis praestare patientiam. illis succurrit, quas nefas
12 VIII, 14| genus es? habes parricidii patientiam, non habes orbitatis; ita
13 VIII, 17| quando se per unius hominis patientiam explicet profuturorum magna
14 VIII, 19| ad inmobilem rigidamque patientiam per omnia lectuli spatia
15 XI, 4 | profecto, nescit, quantam patientiam paret mereri, quantum animo
16 XII, 8 | non defuit. postquam omnem patientiam vicerat ignea fames, postquam
17 XVII, 2 | moribus senis lassitudinem vel patientiam sperat: patri, qui abdicare
18 XVII, 13| quae de continuatione sui patientiam parant, quae durant adsiduitate
19 XVIII, 1 | videatur infamaturus iterum vel patientiam nostram vel dolorem, matri
20 XVIII, 11| vernilium quoque corporum patientiam petulanter excuteres. laminas
21 XIX, 1 | secretum! miratur hanc aliquis patientiam meam? ardor ille, qui me
22 XIX, 4 | occisus est. ~Laudo, iudices, patientiam matris: cum et ipsa semper
23 XIX, 7 | totius vitae pertulisse patientia[m] magis illa seria miratur
24 XIX, 13| filio contumaciam, in iuvene patientiam? patri torquenti non potest
|