Decl., Caput

 1     I, 6 |    maximis trepidet audacia, diu vires in minoribus colligit. Nemo
 2     I, 17|         quaerebat. Ubi nunc meae vires, ubi impetus, ubi dextra
 3    II, 8 |       sunt et feminis ad scelera vires, cum habent causas virorum.
 4    II, 11| deprehensa debilitas collegit in vires? nemo, iudices, nemo nescit,
 5     V, 22|      habes opes, sed membra, sed vires. nam neque ego laborem nec
 6   VII, 13|          orbitate non potuit, et vires, quas inprovisus abstulit
 7  VIII, 17|         clusisque venis in novas vires corpus arescat. si parum
 8  VIII, 21|  destituit; hinc alium, in novas vires recensque robur reddito
 9    IX, 1 |       advocemus in odia fortunae vires et unum egentem senem universa
10    XI, 7 |    publicum putat. persuadentium vires sunt, quicquid civitas facit,
11   XII, 2 |    mortuos. hic est populus, hae vires, hae spes, hae opes. nisi
12   XII, 7 |         populum, iam praemortuas vires. nec quicquam horum potes
13   XII, 10|      civitas fame laborat. ~O si vires sufficerent, latera durarent,
14   XII, 17|   spirare tormentum est. cotidie vires deficiunt: iam non imus
15  XIII, 2 |      pronum fertur aetas; abiere vires, census meus, defectaque
16  XIII, 6 |         mihi fortuna vel ingenii vires vel suas dedisset, crimen
17    XV, 3 |  consilia, sed ista vincebat, et vires amoris impedimenta perdebant,
18    XV, 9 |       ignorassent huius graminis vires, vinculis nexibusque tenuissent.
19  XVII, 7 |        velle hinc tantum accipit vires, ut mori possis deprehensus. ~'
20  XVII, 12|        quo totum pondus omnesque vires inclinata traxerunt, vigore,
21 XVIII, 9 |  suppliciorumque pallorem, et in vires caritatis adcrescit ipsa
22   XIX, 3 |         transtulerat usus, ultra vires senectutis adgressus; ignes