Decl., Caput

 1     V, 16|             habundeque concipere quae vidi. iacet sub immensae rupis
 2   VII, 1 |     infirmitas. percussorem filii mei vidi, et miserior sum, quam si
 3   VII, 3 |            latronis egerite secretum. vidi, et mihi non creditur! vidi,
 4   VII, 3 |           vidi, et mihi non creditur! vidi, ita possim et in tormentis
 5   VII, 6 |             quaestione sufficere quod vidi. ~et quod inimicus me contendit
 6   VII, 8 |           nescio; quid debeam dicere, vidi, scio. vultis post hoc argumentis,
 7   VII, 9 |          perire vindictam, quia pater vidi. ~Ego vero, iudices, et
 8   VII, 10|           dives hoc fecit et quod ego vidi. ratio saevitiae est, ut
 9   VII, 12|             non putas te negare, quia vidi. adrogantissime percussorum,
10   VII, 13|        flagella mutaverint, ego tamen vidi. si vocem in eculeis ignibusque
11   VII, 13|       ignibusque perdidero, ego tamen vidi. si totus undique dolor
12   VII, 13|          admotus occiderit, ego tamen vidi. alioquin, nisi hoc animo
13    IX, 1 | peregrinatione vel tuli vel timui vel vidi, facilis, ut opinor, fides
14    IX, 8 |             miserabilem obtestationem vidi! nemo umquam sic rogavit
15    IX, 17|              imum summa decidunt. ego vidi pauperem auxilia diviti
16    IX, 21|              licet; exemplar fati mei vidi. si me ab his imminentibus
17     X, 12|               es: post mortem te tuam vidi. si mehercules notas in
18     X, 13|           indulgentissime adolescens, vidi te, nec semel vidi; certum
19     X, 13|        adolescens, vidi te, nec semel vidi; certum est, fixum est,
20     X, 13|                quod ego gaudium, quam vidi felicitatem?—constitit ante
21  XVII, 18|               vel<l>em, quid pararem. vidi truces loquentis oculos,
22   XIX, 15|    deficientem in manibus meis filium vidi, aspexi ora pallentia, frigidos