Decl., Caput

 1     I, 17|      vitae? Miser post omnia et lacrimas perdidit, nec dolentem adiuvant
 2     V, 18|         desperatione moriturum. lacrimas ad languentem gemitusque
 3     V, 20|   miscuissemus lapsas sine voce lacrimas, tandem spiritu vix in paucissima
 4    VI, 6 | planctus et inrequietas diceret lacrimas, adiciebat: 'iam paene caeca
 5    VI, 8 |        filium parum misera est. lacrimas ipsas novissime perdo: inanis
 6    VI, 20|         magis amabas. siste iam lacrimas, maritum reducem, incolumem
 7  VIII, 7 |        non habet orbitas vestra lacrimas; super ardentes rogos tenetis
 8  VIII, 21|      rigore contentio. totus in lacrimas maeroremque resolutus oderat
 9    IX, 8 |         preces, quam pertinaces lacrimas, quam miserabilem obtestationem
10     X, 2 |         non venit. sciebat, ubi lacrimas, ubi posset invenire singultus,
11     X, 3 |     sunt, qui cito iubent stare lacrimas, quibus non placet longum
12     X, 3 |       efferas, numquam perisse <lacrimas> credas. filii sui umbra
13     X, 9 |      mage saeve, crudelis, o in lacrimas artifex nostras, vellem
14     X, 9 |      quod ignotas quoque exigat lacrimas. quantam enim a marito acceperit
15     X, 16|        plangas, adfirmat perire lacrimas, adfirmat perire singultus.
16     X, 19|         ad tuas noctes, ad meas lacrimas, ad illos viventes mihi
17    XI, 9 |       admoventur es ecce contra lacrimas meas liberi, quos nemo nosset.
18    XI, 11|      est pudor, oculi, differte lacrimas, abite, gemitus; horridum,
19   XII, 14|        nobis mala non delicatas lacrimas habent? aliquem populum
20  XVII, 18|         invenio, non verba, non lacrimas. ad nullius rei conatum
21 XVIII, 17|    moderari gemitus, conprimere lacrimas coite in funus, omnes liberi,
22   XIX, 16|  tumulum, misceamus supra busta lacrimas. ibi aut tacebimus pariter