Decl., Caput

 1    IV, 9 |     publica quadam voce generis humani respondere quaerentibus
 2     V, 4 |        potius elegit? saevus et humani doloris artifex negavit
 3     V, 11|          impudentissime generis humani, tu non feres, ut frater
 4     V, 16|       commenta est. non possunt humani metus, humanarum cogitationum
 5     V, 20|      est.' crudelissime generis humani, qui nos putas pretium tuum
 6     V, 23|          impotentissime generis humani, quem in tormenta mea doloremque
 7   VII, 3 |         nunc, cives, vos, omnes humani generis adfectus, miserrimus
 8  VIII, 4 |   sollicitum de remedio generis humani, sive captavit ex hoc velut
 9  VIII, 9 |       queri [de] totius generis humani nomine volo. quam multas
10  VIII, 9 | aspicite maiorem partem generis humani et, si me interroges, illam
11    IX, 8 |       tamen a primordio generis humani paucissima amicitiae paria
12     X, 17|      adfici fato, sed, quotiens humani pectoris carcerem effregerit
13   XII, 7 |             7] si quicquam tibi humani sanguinis superest, nisi
14   XII, 16|    diebus perdidisses. angustos humani spiritus terminos fames
15  XIII, 9 |       negato commercio sermonis humani sunt in ceterorum animalium
16  XIII, 11|          quos procul omni iuris humani societate summotos proxime
17    XV, 8 |         puellae publico generis humani nomine gratias agimus, quod
18   XVI, 9 |       tyranno. excuso me vobis, humani generis adfectus, et tibi
19 XVIII, 4 |    putatis de licentia sermonis humani? ego vero iuxta hunc patrem
20 XVIII, 10|      interrogare hoc loco omnes humani generis adfectus. placet
21 XVIII, 15|    reposcit sollicitudo generis humani: stant circa liberos attoniti
22   XIX, 12|      illa capiat modus sermonis humani. tu vero crede nihil aliud