Decl., Caput

 1    II, 10|  concupiscunt. facilius impleas animi satietatem. quo, per fidem,
 2    VI, 16|         caecitatis conscientia, animi vitio miser est.
 3   VII, 2 |        sicut erecti ac sublimis animi, ita qui nondum suos haberet
 4    IX, 17|         celebranda virtus, haec animi suspicienda moderatio, vincere
 5    IX, 17|    prohibito, te quoque similis animi magnitudo memoriae dabit.
 6    IX, 18| cupiditatem, speciosa in melius animi mutatio est cum exempli
 7     X, 5 |     persuasionem putas et vanum animi mei lugentis errorem? quicquid
 8   XII, 1 |       vindictae dilatione ortus animi mei prope dixerim furor,
 9   XII, 12|     sustineo, iudices, in tanto animi motu argumenta conquirere,
10   XII, 15|      haurit, praecordia carpit, animi tormentum, corporis tabes,
11   XII, 17|     momenta temporum mutabantur animi! 'bene est, serenus sol
12  XIII, 2 |        rusticum culmen aequitas animi regna fecerat, satisque
13   XIV, 4 |         possit etiam recusantis animi dolorem conpescere, diris
14   XIV, 6 |   parcat invidiae et sit tantum animi venenum. quid ais? non est
15   XIV, 10|     amore miser est. non refert animi, quid nimium velis, et inter
16   XIV, 10|         aliud est quam assiduus animi labor, perpetua tristitia?
17   XIV, 12|       qui tantum ad vos detulit animi mentisque cruciatus, et
18   XIV, 12|  ducenda est! quas ego post hoc animi vices, quae tormenta prospicio?
19    XV, 1 |       ne iuvenis in omni genere animi contentiosus ac pertinax
20  XVII, 1 |      dolorem, dum me ab utroque animi genere semper quod inpulerit,
21  XVII, 1 |    genere discriminis utriusque animi reus qua satis calamitates
22  XVII, 19|    videtis hominem, quem nullus animi mei status mutat, quem constantia