Decl., Caput

 1     V, 8 |  affectus; propter haec aleretur amicus, pasceretur extraneus. vestrum
 2    IX, 5 |       pater?), nisi quod interim amicus antecessit. illum non pericula
 3    IX, 12|     inductus perieram, si melior amicus fuissem, nisi me nova velut
 4    IX, 13|            gladiator fuit, quare amicus illius fuisti?' ita, opinor,
 5    IX, 17|        non quaero, post hoc erit amicus] et hercule, quo quisque
 6    IX, 20|          redimeretur nihilominus amicus, cum haberem divitem patrem,
 7    IX, 22|       maius: ut moreretur pro me amicus, suum reliquit patrem, meum
 8   XVI, 1 |   minimum est, quod videor bonus amicus, non possum non hanc primam
 9   XVI, 3 |    fecisset? praestitit, inquam, amicus, praestitit rem, quam videbatur
10   XVI, 4 |         magis [plus] obligaverit amicus? plus debes homini, qui
11   XVI, 4 |          me laudant revertentem. amicus mihi credidit, ut redirem.
12   XVI, 4 |       magnam, ego sum ille bonus amicus, ille mirabilis, ille narrandus?
13   XVI, 7 |         sum, hoc tantum dicere: 'amicus alligatus est.' ire volo,
14   XVI, 7 |          praestes omnia secunda, amicus otiosa res est. dicturum
15   XVI, 8 |        quantae reverentiae locum amicus optineat, quae incipit contendere
16   XVI, 8 |       tam incredibilis adfectus: amicus rem difficiliorem fecit,
17   XVI, 9 |        alligatos, quorum alterum amicus redemerit, alterum mater:
18   XVI, 10|    homine implevi. scio, quo hoc amicus praestiterit animo, sed
19   XVI, 11|         nec meritis inferior est amicus, quid aliud iustitia vestra
20   XVI, 11| intolerabilius sit, quod patitur amicus? excaecavit te, quod ego
21   XIX, 4 |          propinquus aliquis, non amicus inrupit; occidissem, quisquis
22   XIX, 12|          propinquus aliquis, non amicus, non ille semper loquax