Decl., Caput

 1    II, 6 |        cuius amplexum imponebat vulneribus oculorum, cui praestabat
 2    II, 9 |        flammas omnium membrorum vulneribus admittimus. caecum vel hoc
 3    IV, 22|    conplexu confectumque magnis vulneribus cadaver adferri. relinquo
 4     V, 15| saeviunt regna tormentis, bella vulneribus, sed levius adficit quicquid
 5     V, 18|   lassatum fluctus hauriret. si vulneribus confectos remisisset acies,
 6   VII, 3 |    circa me sanguinem, de filii vulneribus excepi; his manibus labentis
 7   VII, 10|        consilia: 'quid mihi cum vulneribus, quid cum cruore consumptae
 8   VII, 10|   occidet alius te iubente, sed vulneribus illis non fruentur oculi,
 9  VIII, 9 |      videreris occidere, ferro, vulneribus aggrederis? non potest hinc
10  VIII, 9 |        nec minus tamen bellorum vulneribus morborumque medetur incursibus;
11  VIII, 16|        non invenio, cur hominem vulneribus exquiras, cum remedia quoque
12  VIII, 18|     deprehendatur egrediaturque vulneribus? an fas putatis, ut suam
13    IX, 9 |         igitur iam nudum corpus vulneribus offerens, ut totam pro me
14    IX, 9 |    agere vitam, iacet confectus vulneribus, et primo iuventae flore
15     X, 10|         et mitia fomenta magnis vulneribus admoveas. quae se adhuc
16    XV, 4 |      latrocinium probes cruore, vulneribus, si sacrilegium spoliis
17    XV, 9 |     cruciatus laborantis animae vulneribus emisit. quantum amori in
18    XV, 11|    debilitate vit[i]a, ignibus, vulneribus interdum profutura grassata
19   XVI, 11|       quod nobis invidiam facit vulneribus oculorum, nolite detinendi
20  XVII, 17|        ferrum, premerem clausis vulneribus animam; <si> stringere aptatos
21   XIX, 10|       secreto gladio tantum, si vulneribus egissem, exitum fecerat