Decl., Caput

 1     I, 2 |    caecum hoc esse crederet quod orbitatem, excogitavit indulgentissimus
 2     V, 1 |       potuisse, ut post piratas, orbitatem, famem hinc quoque calamitatibus
 3     V, 12| succurrere non contingit duobus, orbitatem facere totam! tu vero, senectus,
 4     V, 17|       enim, si respondere iubeas orbitatem, cur in exequias totos egerat
 5    VI, 10| crudelitate videatur digna, quae orbitatem suam intellegat, si ultra
 6   VII, 8 |   putetis adeo mihi tristissimam orbitatem omnis humanorum pectorum
 7   VII, 11|       tormenta. quid ais, dives? orbitatem meam in tale scelus <a>usumque
 8  VIII, 13|         sed indigni exitus supra orbitatem sunt. Ideo magis flemus
 9    IX, 18|        gladiatores parcunt. post orbitatem, post egestatem quid amplius
10     X, 1 |        filio iam alteram patitur orbitatem. priorem quidem illam, ut
11     X, 4 |     videre contingeret, ut extra orbitatem haberet oculos? iam magum
12     X, 10|  quicquam potest queri? crudelis orbitatem feris adhuc alio dolore,
13     X, 10|     flere liceat; satiare gemitu orbitatem, permitte, quamdiu velit,
14    XI, 1 |  satietati hoc quoque adicit, ut orbitatem meam liberis suis relinquat.
15    XI, 3 |         vallumque deserui; totam orbitatem meam in bella converti,
16    XI, 9 |        putetis utriusque nostrum orbitatem simili esse ratione tractandam.
17   XVI, 5 |     transeat necesse est tamquam orbitatem. quid enim, si me detinente
18   XVI, 8 |     summus affectus, et quisquis orbitatem statim credit, festinat
19  XVII, 5 |       intrepidus, adrogans iuxta orbitatem, quam videbat, et mihi mortem,
20 XVIII, 14|           exire tibi videris per orbitatem. scimus, unde venerit ista
21   XIX, 8 |          erupturum quandoque per orbitatem patris animum aut tu praescio