Decl., Caput

 1     I, 6 |     discit quam rogare, blandiri? Odium omne adiuvant oculi, et
 2    II, 8 |      facilius haec pectora metus, odium, ira corrumpunt, et, quoniam
 3  VIII, 8 |          orbitatis admittit! malo odium, querelas, execrationes,
 4    XI, 9 |           liberis prodesse debeat odium patris; perierunt etiam
 5   XII, 17|       inde et desperatio et lucis odium. nihil enim gravius quam
 6   XIV, 2 |         est illa sanitas mea, hoc odium, in hanc corporis mentisque
 7   XIV, 6 |            modum. sane et amor et odium naturales videa<n>tur affectus;
 8   XIV, 8 |    inpatientiam paras, et accipio odium, qui[a] iam amorem ferre
 9   XIV, 11|          prima fortassis vis erit odium, exitus iste, ut venenum
10    XV, 1 |        cum maxime facit, ira, non odium est. alioquin, si profecisset
11    XV, 3 |          totus effectus? quisquis odium dedit, omnia post hoc facit,
12    XV, 6 |        simultatibus trahunt. quod odium de amatore meretrici, quae
13    XV, 6 |         quae praeda de paupere? ~'Odium,' inquit, 'accepi.' ecquid,
14    XV, 6 |          huius inmanitatem, dic: 'odium accepi contra coniugem,
15    XV, 6 |         sancta despicerem.' illud odium in meretrice facinus est,
16    XV, 7 |                               7] 'Odium,' inquit, 'accepi.' nunc
17    XV, 8 |         unus extorquet. o si quis odium posset omnium bibere vitiorum!
18    XV, 12|     adfectu: pro homine, qui post odium queritur, quod non amet,
19    XV, 13|       remedium bibisti, sed illud odium tuum est. quid? quod furis,
20    XV, 13|        praedico, testor, consumis odium; nondum totam mentem vis
21  XVII, 13| detestationibus invisa respirent; odium is tantum filius perferre