Decl., Caput

 1    IV, 3 |           metus et praesagum magni nescio cuius incerti detulisse
 2    IV, 20|         dicuntur narrasse captivi, nescio quem in me monstruosi vultus
 3    IV, 23|        ante omnia detinete patrem. nescio quam longe manum sparsurus
 4     V, 11|           enim, praelatus est tibi nescio quis affectus, possident
 5    VI, 4 |           lamentatio ~fuit iuvenem nescio in me magis an in te futurum
 6    VI, 7 |          saeculo nostro diversa et nescio utra parte mirabilior: filii
 7   VII, 5 |        accuso scilicet, ut interim nescio quis ille fugiat, evadat?
 8   VII, 6 | contumeliosus, ille inpotens.' ego nescio, an mihi possit in quaestione
 9   VII, 8 |          in qua quid dicturus sim, nescio; quid debeam dicere, vidi,
10  VIII, 15|          fomentorumque novitates. 'nescio,' inquit, 'sed, si permiseris
11    IX, 11|         ignara causae turba magnum nescio quid et portento simile
12    IX, 11|        fortasse, cui vitam debeam, nescio, nulla est apud animum meum
13    IX, 19|                                19] nescio quo modo omnis pro laborante
14     X, 5 |     viridis et sane pulcher habitu nescio ubi totam reliquerat mortem:
15   XII, 28|   occurrunt umbrae meorum. habitat nescio quae in pectore meo poena,
16   XVI, 6 |   peregrina sollicitat; ut amoenos nescio cuius recessus orbis petat,
17  XVII, 12|     discrimina humana lassavi? cui nescio quid adhuc paret totiens
18  XVII, 20|            meum hac voce: vicisti. nescio quidem, quod rursus eligam
19 XVIII, 9 |             sed est in filio matri nescio quid homine formosius. possit
20   XIX, 3 |         impetus ac temporis ipsius nescio quis ardor explicuit. praeparari
21   XIX, 15|           fuit similis exclamaturo nescio quid, quod et tu fortassis