Decl., Caput

 1    II, 2 |          tunc periculo fuit, rerum natura[e], pietas! dum diu multumque
 2    IV, 14|     diligenter adtendere in arcana naturae sacrum misit ingenium, et
 3     V, 6 |          enim magis ex ipsis rerum naturae sacris venerandisque primordiis
 4     V, 7 |      pulchritudinem sanctitatemque naturae, qui putant illis parentibus
 5     V, 8 |       malum. non faciam hanc rerum naturae, non faciam contumeliam
 6     V, 11|    longeque te ab intellectu rerum naturae seposuit prava persuasio,
 7    VI, 23|            fecit. video haec rerum naturae bona, quae filio abstuli.
 8  VIII, 9 |         illam adhuc in prima rerum naturae veritate viventem: nullos
 9  VIII, 17| inspectione, ad totius intellectum naturae medicina profecit. quid
10    IX, 15|   mortalium quippe sub uno parente naturae cognatio est, hominem cibo
11    IX, 16|    arbitrio formantis mores omnium naturae compositus cum crimine meo
12    IX, 16|            exutus latrocinio erat, naturae patriaeque restitui. paria
13    IX, 23|           in quacumque parte rerum naturae es, amice carissime. non
14     X, 12|           quae indulserat condicio naturae? non excludebat orbitas
15   XII, 11|         ceteris, haec quoque rerum naturae iniuria, quod non tam inmanibus
16  XIII, 2 |     constitui et, dum molesta lege naturae transiret aetas, vitam fallere.
17  XIII, 8 |            quae libera generantur, naturae reddemus, desinitis divites
18   XIV, 10|          amor ille, per quem rerum naturae sacra primordia totiusque
19    XV, 10|     antiquissimum numen, et cui se naturae debet aeternitas, sed ille
20  XVII, 12|          quaecumque nexus accepere naturae, et quae sanguine visceribusque
21   XIX, 7 |         siderum cursus et profunda naturae velut conscia ratione sanxerunt.