Decl., Caput

 1     I, 6 |            Semper sibi custodiunt miseri, ne esse miserabiles desinant,
 2    II, 3 |       privignus, venenum, quod in miseri sinu abdiderat, deprehensura
 3    IV, 7 |           illis innocentes, omnes miseri sumus. ego, P.C., communem
 4    IV, 10|           potest non exitu perire miseri, qui moritur invitus. miraris,
 5    IV, 21| excusationem. explicate per fidem miseri pudoris aestum! numquam
 6     V, 13|     liberi mei, duo captivi, ambo miseri, et diversitas vestra de
 7     V, 16|          undique pares similesque miseri, et veteribus capitivis
 8     V, 22|          ut sepelias, ut haec cum miseri illius membris ossa conponas.
 9    VI, 16|       iudices sumus nec ambitiose miseri, sunt quae his mederi possint;
10    VI, 17|     meorum maxima portio est, tam miseri sunt etiam domini mei. cito
11   VII, 1 |         quod mihi non est relicta miseri patris infirmitas. percussorem
12   VII, 3 |       diligentia, nihil egit cura miseri patris: percussor voluit
13   XII, 2 |         videtis, sic tabuimus, ut miseri nec vivos habeamus nec mortuos.
14   XII, 7 |     respice gravissimam fortunam. miseri te misimus, expectant pallidi
15   XII, 21|       commeatum nemo rapuit. iure miseri sumus, et ex stipulatu legati
16   XII, 27|        expirantes stamus. secreta miseri petunt, in solitudinem fugiunt,
17    XV, 8 |       opus est, ne simus in amore miseri, et inpotentissimi mali
18   XVI, 9 |         tanti est.' una vox, unus miseri gemitus: 'urite, lacerate,
19  XVII, 7 |      istud possumus concipere nec miseri. non perveniunt ad nefas
20 XVIII, 3 |   parricida, numquid et pueritiam miseri iuvenis infamas? actum est
21   XIX, 11|           mater. ~Instas tamen et miseri senis ora diducis? puta