Decl., Caput

 1    II, 6 | discrimina; defensionem iuvenis lacrimis primum gemituque prosequimur.
 2    II, 14|        contrahit amicos, nullis lacrimis tabulae, nulla vociferatione
 3    IV, 7 |         sunt pignera caritatis, lacrimis tamen audientium et consolationibus
 4     V, 19|       interroganti responsum de lacrimis tantum gemituque reddebat.
 5    VI, 5 | precibus, miserabili planctu et lacrimis paene maternis. nemo umquam
 6   VII, 11| hominumque testari. ~postea cum lacrimis veni.~ vultis percussorem
 7  VIII, 20|      crede orbitati meae, crede lacrimis; nec frater hac vellet ratione
 8  VIII, 22|    orbitatis unicus sit, quibus lacrimis perfundantur oscula, quam
 9    IX, 7 |          effusis in pectus meum lacrimis solutus, intercepto prope
10     X, 1 |         unusquisque luctibus ac lacrimis suis credat accedere quandam
11     X, 4 |         et, nisi orbitate, nisi lacrimis vox mutaretur in gemitus,
12     X, 10|       non pateris animam vacare lacrimis suis tu, qui sinum debes,
13     X, 19|    paruisti, sed et huius etiam lacrimis, planctibus huius indulge.
14    XV, 3 |        querelis adsistentis, ne lacrimis moveretur exclusi[t]. vultis
15    XV, 9 |        fastum opibus exorat, tu lacrimis rogas, pallore blandiris,
16    XV, 12|       tu quotiens in sinus meos lacrimis fletuque resolutus exclamasti: '
17    XV, 14|   defensionis tuae partem tuere lacrimis. accusator, quid speras,
18    XV, 14|     puellae frequenter maerore, lacrimis aut finem amoris rogavit
19  XVII, 4 |      impleveram, quantum credo, lacrimis meis gemituque perductus,
20  XVII, 14|     miserorum! consumpta est in lacrimis, in precibus aetas, exacti
21   XIX, 4 |   osculis, non infirmitate, non lacrimis, sed viribus, dolore, patientia.