Decl., Caput

 1     I, 2 |       animo senis factum, potestis interrogare testamentum. Neque ego gravissimum
 2     I, 11|                                11] Interrogare nunc volo, quae iuveni causa
 3    II, 6 |        iacentem, ne statim possent interrogare, quis occidisset. nuntiatum
 4    II, 21|            verba morientis, loqui, interrogare potuissem. tarda et trepida
 5    IV, 3 |        partu uxoris non potuit non interrogare, deinde non credidit. ~Referam
 6    IV, 12|     innocens, etiamsi non fecero. ~Interrogare mehercules hoc <loco> libet
 7    IV, 15|     mathematicus potest quam pater interrogare.
 8  VIII, 18|          facilius, cum occiderit. ~Interrogare mehercules hoc loco libet,
 9   XII, 17|       destitutae spes torquent. ne interrogare quidem licuit aut quaerere;
10   XII, 25|       habuerit, quaerit. istud ego interrogare debueram. non ubique, iudices,
11    XV, 11|     explicari, quem sanat adamata. interrogare te hoc loco libet: numquid
12  XVII, 10|         causas. vos hoc loco libet interrogare, iudices: quis magis debet
13  XVII, 17|             tamquam negem venenum. interrogare vos velut in illa secreti
14 XVIII, 1 |       iudices, laudo miseram, quod interrogare noluit domi, quod nihil
15 XVIII, 10|             Speciosus fuit.' libet interrogare hoc loco omnes humani generis
16 XVIII, 11|            rem, de qua non deberes interrogare servos, de qua vernilium
17   XIX, 2 | conscientiam matris, quae sufficit interrogare! maior me inpatientia, maior
18   XIX, 3 |        meis auribus nemo parcebat. interrogare non audebam, dissimulare
19   XIX, 4 |     quisquis me tunc ausus fuisset interrogare pro filio. sepelivi tamen
20   XIX, 8 |           dolorem? diceris ideo me interrogare, quia scias omnia me potius
21   XIX, 12|                12] desine, mulier, interrogare; filium, quem occidit pater,