Decl., Caput

 1     I, 6 |         Temeritas omnis animorum calamitate corporum frangitur, et frigescunt
 2     I, 13|    corruptus amplexu et ominosum calamitate corporis occurrere delicatis
 3     I, 15|   Infama<n>s caecum consilium ex calamitate sumpsisti; sciebas illum
 4     V, 14|     animum fuisse patris, sed de calamitate rationem. ille eligit, qui
 5     V, 14|         discrimen liberi nisi de calamitate, et inter homines, quos
 6    VI    |       DECLAMATIO MAIOR VI~Qui in calamitate parentes deseruerit, insepultus
 7    VI, 2 |       officia? lex parentibus in calamitate ferre opem iubebat; uterque
 8    VI, 2 |     iubebat; uterque parens erat calamitate devinctus, unus autem succurrere
 9    VI, 6 |          ille contra: 'ego te in calamitate deseram? ego alligatum relinquam?
10    VI, 11|     iuveni sit obiectum, quod in calamitate non deseruerit patrem? sed
11    VI, 11|         lex est? qui parentes in calamitate deseruerit, insepultus abiciatur.
12    VI, 12|       nititur parentem fuisse in calamitate eam, quae deserta sit; cuius
13    VI, 12|       cum dicit: qui parentes in calamitate deseruerit, . . . Rursusque
14    VI, 13|          est. nam si deserere in calamitate nil aliud putamus esse quam
15    VI, 20|       probavimus, is parentes in calamitate deserit, qui opem non fert,
16  VIII, 7 |       excedit, captatis in magna calamitate laudari. quicquam ergo erit,
17    XI, 11|          11] nihil est crudelius calamitate, quam gaudia reducunt. quotiens
18   XVI    |         ex lege, qua parentes in calamitate deserere non licebat. ~
19   XVI, 4 |       potest. liberi parentes in calamitate ne deserant;
20   XVI, 5 |         legis huius usum, cum in calamitate soli sunt parentes. magnam
21   XVI, 8 | aestimare debetis, ut<er> in mea calamitate plus fecerit. ante omnia