Decl., Caput

 1    II, 12|          loquatur, fac intersint amici, fac audiat pater; facillimum
 2    IX    |         inimicorum filii iuvenes amici erant. filius divitis, cum
 3    IX, 1 |      confitendum est tamen: plus amici nocuimus quam inimici. quin
 4    IX, 7 |   munerario meo, domus, familia, amici ceteraque numquam videnda
 5    IX, 7 |         demerso inopinata subito amici mei species offulsit. obstupui
 6    IX, 9 |          me admonetis supremarum amici mei precum, quibus haec
 7    IX, 13|  felicius, si omnes esse possent amici? non bella, seditiones,
 8    IX, 14|      mereri cupit, si nullius me amici filius validius amat, quid
 9    IX, 14|        feret fama per gentis, et amici laudibus inlustrior vivam.
10    IX, 15|         inimici nos essemus, vos amici fuistis?' aliud hoc loco
11    IX, 15|    fateor, peccavimus, quod, cum amici essemus, vos inimici fuistis.
12    IX, 15|      inimici filius, hic iam est amici pater. ~Nec ignoro, iudices,
13    IX, 19|          tandem aliqui mendicare amici patrem aequo animo visurus
14    IX, 19|         dicam moveri me supremis amici mei precibus? [egregia vero
15    IX, 20|      quemadmodum ad redemptionem amici festinat, etiam cui[us]
16    IX, 21|                  21] nonne me ex amici fide natum et tenacioribus
17    IX, 22|     virum in ultionem interfecti amici inauspicata bella gessisse.
18    XI, 11| miseremini, propinqui, adiuvate, amici, et, si forte defecero,
19    XV, 9 |    quantum video, propinqui, non amici. alioquin illi te potius
20   XVI    |         DECLAMATIO MAIOR XVI~Duo amici, ex quibus uni mater erat,
21   XVI, 5 |        necessitates meas, nondum amici merita refero; interim contendo