Decl., Caput

 1     V, 2 |           2] Illud plane, iudices, ultra omnem malorum meorum fateor
 2     V, 4 | festinatione perdentis addixi, et, ultra quam non potest excogitare
 3     V, 8 |           pasce tantum, pasce, non ultra. malo pro reverentia nominis
 4     V, 9 |    calamitatium genere miserum et, ultra quod accidentium mensura
 5     V, 16|           rupis abrupto tristis et ultra naturalem <modum> profundae
 6    VI, 5 |         uxor viro,(quid differimus ultra?) non pater filio. ~Dii
 7    VI, 10|      orbitatem suam intellegat, si ultra hostium adfectum, qui caesos
 8    VI, 10|      caesos acie saepe tumularunt, ultra tyrannos, ultra latrones
 9    VI, 10|        tumularunt, ultra tyrannos, ultra latrones parum habet non
10   VII, 6 |          conpositus, hominem tamen ultra non sequitur animus. non
11  VIII, 18|          aut superfluens calor aut ultra naturalem modum humor exundans
12    IX, 11|            pater altius repetit et ultra peregrinationem meam inquirit,
13   XII, 14|            finis est, nec saevitia ultra fata procedit. aut etiamsi
14   XII, 23|         vela deflectere? non potes ultra procedere; citra applica.
15  XIII, 9 |    imperares? ~Intellego his vanis ultra necessitatem esse responsum.
16  XIII, 17|         dubio se caelo tradere nec ultra viciniam nubilo tendere.
17    XV, 8 |   meretricem dedisset. ~Tibi tamen ultra omnes inmodica cupiditate
18   XVI, 9 |         auctoritatem meritum, quod ultra expectationem est. ponite
19 XVIII, 17|         quod infelicissimam matrem ultra solitae caritatis exagitabat
20   XIX, 3 |         telorum transtulerat usus, ultra vires senectutis adgressus;