Decl., Caput

 1    IV, 4 |         me non vult, et iam non superest nisi parricidium. o mors
 2    IV, 14|       qui credidit consulendum, superest, ut ostendamus verum dixisse
 3     V, 15|     ideo ponitur, ut eligatur. ~Superest, nisi fallor, iudices, ut,
 4    VI, 16|        rapit, feliciter cessat, superest, ut cruciet nimium otium
 5  VIII, 20|     iuvenis, si quis adhuc tibi superest sensus, exaudi: non permisit
 6    IX, 2 |      sane tenaci filio familiae superest! ac si foret maius forte
 7    IX, 18|         de vetere aemulo poena; superest panem eripere mendico et
 8   XII, 6 |     inpetravimus. scilicet unum superest, ut pro aliena civitate
 9   XII, 7 |  quicquam tibi humani sanguinis superest, nisi nimia saturitate alienae
10   XII, 7 | quicquid extremi spiritus adhuc superest, spe tui trahitur. figura
11   XII, 11|          quae perierit. id enim superest, ut iam hoc nomen extinctum
12   XII, 18|      nihil iam residui spiritus superest, nos in conspectu mortis
13   XII, 24|         potes dimidio vendere. ~Superest adhuc unum patrocinium,
14   XII, 27|        et, ubi nulla spes vitae superest, mortis suas abscondunt;
15  XIII, 1 |        nec sane vitae causa iam superest, si ad ceteras humilitatis
16  XIII, 6 |     divitem, quibus vitae causa superest, exerite libertatem fortibus
17   XIV, 12|          quod non proficit, hoc superest, ut occidat. me infelicem,
18  XVII, 6 |   commentus est, quae sola mihi superest ratio vivendi, facinus ea
19  XVII, 16|       adhuc casibus incertisque superest? accepere perfossis plerumque
20 XVIII, 12|  pietati rursus admoveas? solus superest pudor homini, qui torsit