Decl., Caput

 1    II, 8 |       tueatur; maior est caecitatis infirmitas. sunt et feminis ad scelera
 2    II, 9 | necessitatis innocentiam. prima est infirmitas caecitatis, ut nolit. fallitur,
 3    IV, 2 |            vos constantiam putatis, infirmitas est. quod ad suprema confugio,
 4    IV, 20|             naturalis tamen hominis infirmitas potest tam percussorem timere
 5     V, 5 |       patris, non fratris fregisset infirmitas, nec inmerito cuncta de
 6     V, 7 |          pietas, quiesce paulisper, infirmitas. ~remuneranda sit. primum
 7   VII, 1 |           est relicta miseri patris infirmitas. percussorem filii mei vidi,
 8   VII, 8 |         macies et iam torto similis infirmitas? adice quod nihil minus
 9   VII, 11|            cui se morientis inponet infirmitas? scis profecto, percussor,
10  VIII, 7 |         flagrantium viscerum poscit infirmitas, mater neget, mater indulgeat.
11  VIII, 10|     ubicumque scientiae substiterit infirmitas? si fragilitatem mortalitatis
12    XI, 10|           sexus, omnis aetas, omnis infirmitas. nihil est crudelius morte
13  XIII, 7 |            me conscia mediocritatis infirmitas intra meas tantummodo continet
14  XIII, 11|             premetur quidem obnoxia infirmitas, et paucorum dominio subiecta
15   XVI, 1 |         detineor, amicitiae vocatur infirmitas. miseremini, iudices, temptate
16  XVII, 8 |        paternae pietatis abstulerit infirmitas; quid non implet repetita
17  XVII, 14|    certissima est animae laborantis infirmitas, misera felicitate defeci.
18  XVII, 15|             calamitatibus commendat infirmitas. mihi tamen praecipue cum
19  XVII, 19|    constantia nostra, quem offendit infirmitas. vivere volo; proturbat,
20 XVIII, 5 |            tantum innocentia habet, infirmitas huius sexus non potest totam