Decl., Caput

 1     I    |  inventusque postero die habens gladium filii defixum in vulnere,
 2     I, 3 |          3] Habuerat adulescens gladium in cubiculo suo semper,
 3     I, 4 |         ista vigilabat: numquam gladium reliquit percussor securus. ~
 4     I, 5 |      dicitur ad votum novercae: gladium in vulnere reliquisse, quem
 5     I, 8 |       ignotum in vulnere patris gladium reliquisset, potuerat de
 6     I, 8 | teneretur. "Cur ergo", inquis, "gladium in cubiculo tuo habebas?"
 7     I, 8 |     illum, quem minabar patri, <gladium> tamdiu innocens fui? Ego
 8     I, 8 |         tot abiere noctes? Ante gladium illum familiarem oculis
 9     I, 10|          ut substituat ream, et gladium relinquere, quo ipse deprehendatur.
10     I, 11|     causa fuerit, ut reliquerit gladium. Scilicet noluit novercam
11     I, 14|        credet mihi, si dixero: "gladium perdidit caecus, illae perpetua
12    II    |    limine cubiculi sui stantem, gladium eius sub pulvino cruentatum.
13    II, 17|        ictus, praecedat oportet gladium manus; unde tantum virium
14    II, 20|        peracta caede referentis gladium mulieris fuisse discursum,
15    II, 20|         iuvenis esset, antequam gladium referret. ~Ut sciatis, iudices,
16    II, 20|         facit? evasit, effugit, gladium iam reposuit. et quanto
17    II, 22|   audacia de parricidio referre gladium, et homo, cuius paulo ante
18    II, 22|    negat caeco surripi potuisse gladium mulier, quae se quiete defendit;
19    II, 22|       etiam vigilanti subripere gladium. +quemadmodum paratur argumentum.
20    II, 22|     caecitatem imitentur oculi. gladium cruentatum reponendi hic