Decl., Caput

 1     I, 10|  pepercit? Maximum omnium nefas fortiter fecit, minori sceleri statim
 2    IV    |       erat natus, bello patriae fortiter fecit. reddit causas voluntariae
 3    IV, 4 |       acies ad illam ipsam, qua fortiter facere poteramus, aetatem.
 4    IV, 4 |  contempserit, dum sperabat, ut fortiter facerem? mori me non vult,
 5    IV, 5 |   deceptae cogitationis eventu! fortiter feci, dum mereor occidi.
 6    IV, 6 |   remunerandum benignitate quod fortiter fecit aliquis, quanta sollicitaretis,
 7    IV, 6 |       hoc debeatis odisse, quod fortiter feci; extra invidiam est
 8    IV, 6 |        potuissem etiam antequam fortiter facerem. nam quod obiter
 9    IV, 11|       ad maturandos exitus quod fortiter feci? infirmae prorsus terrenaeque
10    IV, 15|    crederet, libenter audiret? 'fortiter,' inquit, 'faciet filius
11    IV, 17|    aciem te volente;' misisti. 'fortiter faciet;' feci. 'erit parricida;'
12    IV, 17| parricidium tam facile est quam fortiter facere, cum utrumque de
13    IV, 21|     parricidium faciam, non ego fortiter feci. ~Quod si ulla ratione
14    VI, 12|   singularis exempli probavero, fortiter sentite nullam umquam a
15    VI, 14|        debuerit. poteram quidem fortiter dicere: 'pater iussi. hoc
16  VIII, 19|    perituri iuvenis adloquium: 'fortiter dura, patienter admitte;
17    IX, 21|        meam subiitque non solum fortiter sed etiam libenter id, quod
18    XI, 11|   inimice, vives et libenter et fortiter et quasi vindicatus. ~
19   XVI, 9 |      Iuppiter, quam avide, quam fortiter vincla nostra tractavit!
20   XIX, 7 |     eruere, et plerosque videas fortiter supra sua secreta morientis.