Decl., Caput

 1     V, 2 |           eventum, quem nemo tam crudelis, nemo tam saevus audiet,
 2     V, 8 |       petere de venia. sim licet crudelis ac saevus, filium tamen
 3    VI, 8 | inauditum antea monstrum, misera crudelis. si quid irati dii reliquerunt,
 4   VII, 9 |        te potius occidi?' saeve, crudelis, ego te hoc maxime argumento
 5  VIII, 19|     immortales, quam saeva, quam crudelis est ipsa cunctatio! dum
 6    IX, 9 |       sum! o misera cogitatio, o crudelis natura metus! merito tu,
 7     X, 6 |     coeperam tuam quoque, marite crudelis, agere causam rogabamque
 8     X, 8 |         vocavit animam! o natura crudelis, plus magum posse quam matrem!
 9     X, 9 |                 9] O mage saeve, crudelis, o in lacrimas artifex nostras,
10     X, 10|           quicquam potest queri? crudelis orbitatem feris adhuc alio
11     X, 11|          placidam quietem. pater crudelis, pater immemor, quid vis
12     X, 17|   petebamus et placidum soporem? crudelis, nunc inquieta, nunc attonita
13     X, 18|    laborabas.' itane es, marite, crudelis? tu clusisses filium, etiam
14     X, 19|    revocator animarum, nunc idem crudelis et inexorabilis custos,
15    XI, 9 |         te velle miratur. saeve, crudelis, ego tibi permittam mori?
16    XV, 14|    semper ultores, di, quos iste crudelis in amplexibus puellae frequenter
17   XVI, 10|         solutum ire, quo vellem? crudelis artifex non reliquit nobis,
18  XVII, 6 |      parricida saevus, parricida crudelis non bibi venenum! hoc est
19 XVIII, 13|              13] at tu, nefande, crudelis, tollis quaestionis alteram
20 XVIII, 16|        dissimulas, taces, saeve, crudelis; invenisti tormenta matris. ~