Decl., Caput

 1    II, 16|       amplecteris. nobis iterum casus, rursus reditus incerta
 2    IV, 8 |          et contra tot adversos casus patientiae nobis aequanimitate
 3    IV, 11|    inter accidentia fragilesque casus ago? homo receptus in publicas
 4    IV, 15|         dimittere, ut, quicquid casus attulerit, putent esse praedictum.
 5    IV, 19|        fortuna, ne quid afferat casus. quousque timebitur animus?
 6    IV, 19|         scio, quid adferat nox, casus, error? mathematicus hoc
 7     V, 12|   interim multa possunt afferre casus: sperare licet, <fili>,
 8     V, 13|          unde tristes toleraret casus, ferret sordes vinculorum,
 9     V, 23|  notosque humanorum accidentium casus, per infelicis illius manes,
10    VI, 24|  confugiendum est: per communes casus, per calamitatem meam, humanae
11  VIII, 9 |       per similes dissimilesque casus observatione ducente, tradita
12  VIII, 10|   incertosque velimus aestimare casus, tantundem periculi habet
13    IX, 3 |       ergo conseruit, ut solet, casus duratura longius a parvis
14    IX, 16| providentia sive inrationabilis casus sive assignata siderum cursu
15    IX, 16|         contra varios mortalium casus quasi portum benignitatis
16   XII, 20|         ancipites incerti maris casus, confiteor, ne frumentum
17   XVI, 3 |    sumus. homines, quorum omnis casus fama custodiebat, ~consumimus~
18  XVII, 10|          propter quod non timeo casus, non subita pro patre, non
19  XVII, 11|         paravi, ad quod incerti casus, ad quod languor, dolor,
20   XIX, 3 |   proximo raptos, verbera, quae casus obtulerat, non diviso dolore,