Decl., Caput

 1  XIII    |        in horto flores, pauper apes. questus est dives flores
 2  XIII    |    flores suos veneno sparsit. apes pauperis omnes perierunt.
 3  XIII, 1 |       et tamen quis indignatur apes formula vindicari, cum venenis
 4  XIII, 2 |       facta est, [postquam] ad apes meas divitis fundus accessit. ~
 5  XIII, 4 |     possideo agellum, ut illum apes transvolare non possint?
 6  XIII, 5 |     avias fuga petiere silvas. apes pauper miser in opere perdidi.
 7  XIII, 5 |     interim corrupit quam quae apes abstulissent! illae studio
 8  XIII, 7 |        per flores veneno ipsae apes ultro ad mortem venerint.
 9  XIII, 9 |        in ceteris non obstat, <apes> vagari tu nolles, in opus
10  XIII, 9 |    esse responsum. si non sunt apes meae, ne id quidem, quod
11  XIII, 12|    quid tibi damni attulissent apes meae, non mihi auferretur
12  XIII, 12|     adhuc, nisi ad hortum tuum apes venissent. cuius rei inveniri
13  XIII, 13| commendatio: 'hoc tibi mittunt apes meae'? puto, relata est
14  XIII, 13|     tuae pondus? nos si paucas apes intra angustias pauperis
15  XIII, 14|    inquit, 'ad mortem venerunt apes tuae.' ita plane; alioquin
16  XIII, 14|        cum venenum sparsit? ut apes perirent. quis eventus?
17  XIII, 15|       persequi possit invidia? apes veneno! haec illis gratia
18  XIII, 15|      et tantum coacta prosunt. apes <opus> faciunt iniussae,
19  XIII, 16|   multo labore desudent, nulla apes nisi artifex nascitur. quid
20  XIII, 19|  doluisse te simulas? dum meas apes occidere vis, flores tuos