Decl., Caput

 1     I, 17|   dominum ageret, rogabant, nunc quanta, di boni, ludibria sunt
 2    II, 14|       complentur? nescis, senex, quanta tibi opus sit ratione tabularum:
 3    IV, 6 |          fortiter fecit aliquis, quanta sollicitaretis, ut faceret?
 4    IV, 13|      debui nasci. ~Sentit pater, quanta sit praedicti sceleris inmanitas,
 5     V, 7 |        nostro debeatur affectus, quanta veneratio? non est beneficium
 6     V, 9 |       mendicus sum filii mei? et quanta, dii deaeque, non possunt
 7    VI, 1 |       est impietas in suos: quae quanta versetur in hoc iudicio,
 8   VII, 13|        nescis, infelix senectus, quanta tibi opus sit veritatis
 9  VIII, 11|          sedet tanta diversitas, quanta latet in ipsis dissimulitudo
10  VIII, 15|      circumire veritatem. vides, quanta promissum suum experimentumque
11    IX, 19| cognovistis expositionem causae, quanta quamque excedentia fidem
12    XI, 6 |          iam dicas esse rumorem? quanta tibi deinde mentiendi materia
13   XII, 2 |        quicquam aliud videmus. o quanta es, fames, quae tam grandem
14   XII, 10|  faucibus residuae vocis exiret! quanta indignatione opus erat,
15   XII, 16|    ancoras, nondum tantam moram, quanta legationi satis esset. si
16   XII, 18|        fluctus a terra volarent, quanta conploratio, quanti planctus
17    XV, 7 |     corrumpit adfectus. ingrate, quanta de te potu[er]it gloria
18   XIX, 9 | ignibusque consumpsi. vis scire, quanta tormentorum ratio fuerit?
19   XIX, 9 |         non est fas nisi negare. quanta tamen mihi fuit et in quaestione