Decl., Caput

 1     I, 1 |        fecisse videatur beneficio caecitatis. Quare igitur non petit,
 2     I, 3 |     incideret, paratum, sive quia caecitatis miserae solacium est habere
 3     I, 5 |         ut relinqueres argumentum caecitatis, habuisti innocentiae necessitatem.
 4     I, 6 |       nunc de infirmitate miserae caecitatis. Temeritas omnis animorum
 5     I, 10|           necesse habeo argumento caecitatis, et hoc etiam loco, quo
 6     I, 15|         patrocinium, nisi aliquid caecitatis simile fecisses, ideoque
 7     I, 15|          videretur esse privigni; caecitatis beneficium est, cum illi
 8    II, 8 |      occasione tueatur; maior est caecitatis infirmitas. sunt et feminis
 9    II, 9 | innocentiam. prima est infirmitas caecitatis, ut nolit. fallitur, quisquis
10    II, 10|        transferet in facinus hunc caecitatis suae iuvenis favorem, ad
11    II, 13|       argumento potest innocentia caecitatis intellegi, quam quod videtur
12    II, 21|        primum miser sensi facinus caecitatis; steti, donec mihi nuntiareris
13    II, 22|           est.' non est, iudices, caecitatis audacia de parricidio referre
14    II, 23|       virorum patrocinia tam piae caecitatis, et agenda reliqua pars
15    II, 23|     omnium servatus est beneficio caecitatis. ~Protrahatur, iudices,
16    VI, 10|       neglexit, ego filium; vicem caecitatis orbitate persolvi. tamen,
17    VI, 16|         et praesertim in tam bona caecitatis conscientia, animi vitio
18   XVI, 5 |     contemno matrem, ego despicio caecitatis obsequia, homo qui omnium
19   XVI, 6 |        meretricis, et ab officiis caecitatis vitiis abstrahitur oculorum.'