Decl., Caput

 1    II, 13|            expavit. auferunt nobis vocem quae fieri posse non credimus,
 2    II, 18|         sane non habuerit supremam vocem, habet utique palpitationes,
 3    IV, 5 | exclamationes deducentis exercitus vocem, quod circumstantis populi
 4     V, 20|         elegit.' visa est per hanc vocem meam peracta condicio: continuo
 5   VII, 13|     mutaverint, ego tamen vidi. si vocem in eculeis ignibusque perdidero,
 6  VIII, 15|        languoris genus.' post hanc vocem mehercule non deberes committere
 7    IX, 7 |           iam trepidante me primam vocem et diu solam edidit: 'satis
 8    XI, 7 |     mehercules post hanc, inimice, vocem templa monstrasses, sacrilegum
 9   XII, 10|           haec tota contio in unam vocem consentiat, non esset tamen
10  XVII, 1 |          defendit, excusat, et, ne vocem illam tamquam peractum facinus
11  XVII, 17|         libet: quem mihi post hanc vocem animum datis? dicit hoc
12  XVII, 20|           secreti nostri excidisse vocem, venenum quidem te iubente
13 XVIII, 14|           quod post ista non habes vocem, verba non invenis. unicum
14   XIX, 6 |       nostris moribus innocentiam, voce<m> repressam [taciturnitas].
15   XIX, 12|            non habent incredibilia vocem; quaedam maiora sunt, quam
16   XIX, 14|             quam me putas premere, vocem? ecce reatus, iudicium,
17   XIX, 15|         mulier, ne quaeras amplius vocem huius adfectus. filium,
18   XIX, 16|            manes -- exprimere mihi vocem nullus poterit dolor. quantum