Decl., Caput

 1    IV, 19|        citra animum meum! unde scio, an expulsum me repente
 2    IV, 19|     custodire possum, sed unde scio, quid adferat nox, casus,
 3   VII, 5 |        quo quererer, elegi, an scio, et simultatibus nostris
 4   VII, 8 |      quid debeam dicere, vidi, scio. vultis post hoc argumentis,
 5   VII, 11|       ante tormenta consumpsi. scio, quanto credibilius fuisset,
 6    IX, 18|      causae exempla sint, quod scio, victis etiam gladiatores
 7     X, 3 |   retulit umbra gratiam matri. scio et intellego: cum inter
 8     X, 19|        ipse crudeliter; patri, scio, paruisti, sed et huius
 9     X, 19|   amplexus, miserere, propera. scio, quid mihi nocuerit, scio,
10     X, 19|      scio, quid mihi nocuerit, scio, quid me torserit, fruar
11    XI, 2 |        credo mentiri, ego, qui scio, quid maluissem. numquam
12    XI, 3 |         etiam si prodidissem. ~Scio vos, iudices, hoc loco mirari
13   XII, 9 |       constitit; perisse cives scio tantum, quia inter viventes
14   XII, 12|   digitos descendit, hoc tamen scio: non cadit in formulam publicus
15   XVI, 4 |     facinus mihi videtur, quod scio me non esse periturum. ~
16   XVI, 10|    meam altero homine implevi. scio, quo hoc amicus praestiterit
17  XVII, 6 |      loco: 'fieri non potest'. scio, quantum defensioni meae
18   XIX, 11| veniens, quid audierim, nondum scio; totus adhuc sum in parricidio