Decl., Caput

 1     I, 12|     sit iudex in deprehendendo scelere quam reus in admittendo,
 2     I, 13|  maritus, quid isto delicatius scelere? Occisum esse miserum senem,
 3    II, 4 |    partem bonorum accipere pro scelere, necesse est sic remuneret,
 4    II, 5 |        ministeria caeci, et de scelere, in quo solus nocens esse
 5    II, 6 |    innocentiae sufficit, non a scelere rediens, stans in limine
 6    II, 8 |     inter mulierem et virum de scelere quaeri, neque est, quod
 7    II, 13|    respondet illa cum suo sibi scelere parata defensio: tacere
 8    II, 15|       iuvenis elogium, quia de scelere constaret: nemo umquam ideo
 9    II, 15| iudices, duorum, inter quos de scelere quaeritur, aestimemus mutato
10    II, 21|  innocentius caeco, qui nec in scelere deprehensus est, nec in
11    IV, 16|       aliquis ex illis, quorum scelere violatus dies mundum subito
12   VII, 9 |       facilius constare posset scelere, <quam> quod non habet nisi
13   VII, 11|      quod contentus est, ne de scelere quaeratur. non habet fiduciam
14   XII, 24|         24] o nefas, in quo me scelere commeatus deprehendit! sicine
15   XII, 28|       non mereor. quomodo me a scelere meo divellerem, in quas
16   XIV, 5 |      aliquis an membris? eodem scelere porrigitur omne, quod non
17   XIV, 7 |      nocentissima feminarum de scelere suo facere beneficium: '
18 XVIII, 14|     facinus quaestionis operis scelere maiore: exire tibi videris