Decl., Caput

 1    II, 11|          cui adhibere conscium, cui praestare debeat ministrum, cum maius
 2    IV, 19|         timebitur animus? mors mihi praestare potest, ne parricidium faciam,
 3     V, 21|        quicquid ante captivitas tua praestare non potuit? iacta, quantum
 4    VI, 13|         aderit, possit inpune nihil praestare, siquidem absolutus est
 5   VII, 9 |          quem mihi nox testem, quos praestare potuit oculos nuda semper,
 6  VIII, 6 |           tuetur iniurias, ut nolis praestare patientiam. illis succurrit,
 7  VIII, 17|      aliquid sanato medicina potest praestare rationis, sufficit, quod,
 8    IX, 1 |           ignoscetis omnes, si plus praestare non potui invito patre. ~
 9   XIV, 9 |            posce quantum non possit praestare paupertas. fac, ut me potius
10   XVI, 7 |  reverentiam in calamitatibus amico praestare debeamus? nullam legem timuit,
11   XVI, 8 |        voluisti, quid adversis tuis praestare faciem et in oculos tuos
12 XVIII, 12|        habere possit civitas fidem. praestare debes aut tibi, ut probare
13 XVIII, 14| crudelissime senex, silentium filio praestare, si viveret; consumpta est
14   XIX, 1 |      scientem silentium contentioni praestare credatis; non quia occidi
15   XIX, 1 |       maiorem malis nostris pudorem praestare debebat, tacere non potest
16   XIX, 10|             malignitatibus potuerim praestare materiam: si in illo secreto
17   XIX, 12|       captavit quam silentium, quod praestare vita non poterat. quisquis
18   XIX, 13|             feci. non vacabat aures praestare verbis, excipere gemitus,