Decl., Caput

 1     I, 1 |       ostendere innocentiam suam moribus malit quam adversis, neque
 2     I, 1 |    oculos. Aestimate iuvenem his moribus, quibus videntem aestimaretis:
 3     I, 5 |        Spectabitis utrumque suis moribus, suis causis; erit facilior
 4     V, 8 |   diversitatem nostram venire de moribus liberorum, non invenias
 5     V, 14|         usu nunc vestro, non cum moribus loquor: ille anhelat, illius
 6     V, 19|     languente filio queratur, ut moribus mentique maledicat. abite,
 7    IX, 3 |        si placet, fortunae magis moribus dissedere quam suis; nam
 8    XV, 6 |      reos velitis aestimare, sed moribus? venefica tua quid prius
 9  XVII, 2 |      fallitur, quisquis ullam de moribus senis lassitudinem vel patientiam
10  XVII, 9 |      iura consenui, non habeo in moribus meis, quod non melius iudices
11  XVII, 9 |      accuses, quod nocentem tuis moribus probes. filium parricidam
12  XVII, 9 |    facinus non ira opus est, sed moribus, non dolore, sed mente.
13  XVII, 10|     manifestum est nihil tunc in moribus meis fuisse, quod posset
14  XVII, 13|       non de meis, sed de patris moribus venit? frustra mihi exhortationes,
15 XVIII, 5 |     existimationem debere tantum moribus suis; omnis in feminas venit
16 XVIII, 6 | interpretationem de suis quisque moribus trahat. incestum posse fieri
17 XVIII, 11| incipiunt, nec bene de cuiusquam moribus illam partem hominis interroges,
18   XIX, 6 |   crimini fuit, solam in nostris moribus innocentiam, voce<m> repressam [