Decl., Caput

 1     I, 1 |     temeritatem; sed, cum ostendere innocentiam suam moribus malit quam
 2    II, 5 |                  5] laudo, iudices, innocentiam silentii, laudo fiduciam,
 3    II, 9 |          credimus nisi necessitatis innocentiam. prima est infirmitas caecitatis,
 4    IV, 6 |           praestate salutem patris, innocentiam meam, temporum pudorem.
 5  VIII, 13|              relinque nobis, pater, innocentiam calamitatis. salva solacia
 6    IX, 5 |           perderem calamitatis meae innocentiam, discebam cotidie scelus.
 7    XI, 3 |            iudices, hoc loco mirari innocentiam meam. ut primum enim mihi
 8    XI, 8 |           nec iam ulla[m] mortalium innocentiam trepidatione contineas,
 9   XII, 18|            diu inaestimabilis fuit, innocentiam publicam vendis. frumentum
10    XV, 14|                              14] Et innocentiam quidem puellae satis, ut
11  XVII, 3 |          quo verterem iam fatigatam innocentiam? nec exire me decebat ex
12  XVII, 4 |            apud se reputabat animus innocentiam suam, cum pater secretum,
13  XVII, 10|           iudices: quis magis debet innocentiam amare? vici patrem, omni
14 XVIII, 1 |     interrogandi potestatem. vellet innocentiam suis probare visceribus,
15   XIX, 6 |            solam in nostris moribus innocentiam, voce<m> repressam [taciturnitas].
16   XIX, 10|             domus nostrae pertinere innocentiam credidi, ne se ipse potius
17   XIX, 11| calamitatibus nostris gravem facias innocentiam tuam! viderit, quid meruerit,
18   XIX, 12|      occideres?' miseram parricidii innocentiam, quod hoc me non potestas,